Μοναχός Μωυσής, Έξοδος από την κρίση

πηγή: Μακεδονία, 16/10/2011
Έξοδος από την κρίση
Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
Είπα στον εαυτό μου να μην ασχοληθώ ξανά με το θέμα της οικονομικής κρίσης. Επειδή όμως η κατάσταση χειροτερεύει συνεχώς και τα δικαιολογημένα παράπονα θεριεύουν, θέλησα να μην τηρήσω τον λόγο μου. Δεν θα μεταφέρω γνωστά πικρά γεγονότα, ούτε θα γίνω εκτιμητής τους. Καθημερινά αναθεωρούνται πρόσφατες αποφάσεις, μεγαλώνουν τα προβλήματα και μεγαλώνει η κρίση. Άφωτα αδιέξοδα, τραγικά δράματα, εικόνες θλίψης, ντροπής και κατάντιας. Ανησυχία, αγωνία, χρεοκοπία, ανεργία, αβεβαιότητα και καχυποψία επικρατούν. Πρόκειται οπωσδήποτε για ελεεινό και αξιοδάκρυτο κατάντημα....
Ξαναχρειάζεται να ειπωθεί το σύνθημα περί αλλαγής δυνατά. Είναι μια ευκαιρία τώρα, που διαφορετικά δεν θα δινόταν, να ομολογήσουμε την ήττα μας, την αδυναμία, την αμαρτία μας. Με γενναιότητα να οδηγηθούμε στην απαραίτητη μετάνοια. Τώρα αμέσως, δεν υπάρχει χρόνος για απώλεια. Να παραδεχθούμε τους παρασυρμούς μας, ότι πήραμε τη ζωή μας λάθος, δεν θέσαμε υψηλούς στόχους, συμφωνήσαμε με την αδικία. Δυστυχώς η αναλήθεια, η αδιαφάνεια, η ανεντιμότητα, η αδιαφορία, η ασέβεια έλαβαν κυρίαρχη θέση στη ζωή μας. Είναι καιρός να σκύψουμε καλά μέσα μας, να παρατηρήσουμε αυστηρά τον εαυτό μας, να μεταποιήσουμε τα πάθη μας. Είναι ύστατη ώρα, δεν υπάρχουν περιθώρια για αναβολές και καθυστερήσεις. Είμεθα υπεύθυνοι για τους εαυτούς μας. Ας αφήσουμε τώρα τους άλλους, ας δούμε πιο προσεκτικά τους όχι και τόσο γνωστούς εαυτούς μας.
Ήμασταν αρκετά συγκρατημένοι στη φιλανθρωπία μας, στη φιλαδελφία και τη φιλοθεία μας. Δεν αγκαλιάσαμε σφιχτά τον φτωχό, δεν πονέσαμε εκ βαθέων τον πονεμένο, δεν συντρέξαμε τόσο πρόθυμα στην ανάγκη του πλησίον. Δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε ενοχές και να κατασκευάσουμε ενόχους. Θα πρέπει να παραδεχθούμε όλοι ότι μπορούσαμε αρκετά περισσότερα, που όμως για διάφορους λόγους δεν πράξαμε. Η παρούσα κρίση ίσως είναι μια καλή ευκαιρία να ξεμαρασκευτούμε, να γίνουμε πιο γνήσιοι, πιο ειλικρινείς, να μην κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας. Να αφήσουμε λίγο τη βαθιά πολυθρόνα, να ανάψουμε έστω το κερί μας, να παρηγορήσουμε για να παρηγορηθούμε. Ας αφήσουμε την τηλεόραση λίγο, την οκνηρία και το βόλεμα. Ας σοβαρευτούμε. Λογικευτούμε, ανανήψουμε, ανασηκωθούμε και αρνηθούμε τη ρηχότητα.
Η ευημερία υποχωρεί. Η Ελλάδα συννεφιάζει. Η απόγνωση περιπαλεύει από σπίτι σε σπίτι. Σε λίγο θα έχουμε διακοπές ρεύματος. Η χώρα θα βυθιστεί στο σκοτάδι. Θα πουλούν και στους δρόμους κεριά. Καλό είναι το συμφέρον, αλλά η αξιοπρέπεια του Νεοέλληνα είναι πιο ζηλευτή. Η Ευρώπη θέλει να μας πνίξει; Η Ελλάδα χάνεται; Δεν θα αφήσουμε να χαθεί πνιγμένη. Θα επαναφέρουμε την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας, τη γνώση της ιστορίας μας, σύνεση και σεμνότητα. Ήταν ιατροφιλόσοφοι άρτιοι, οι κληρικοί λόγιοι παπαδάσκαλοι, οι ευεργέτες αρχοντικοί.
Η σημερινή κρίση ξεθεμελιώνει τη νεοπλουτίστικη νοοτροπία, επαναφέρει αναγκαστικά την ολιγάρκεια, τη λιτότητα, τη γενναιότητα και την επιείκεια. Η εθνική υπερηφάνεια δεν είναι αμάρτημα, η οικουμενικότητα της ορθοδοξίας είναι πολύτιμο κόσμημα. Τον Έλληνα τον θίγει ο διασυρμός, η αναλήθεια, η απάτη, ο υποβιβασμός και το ξεγέλασμα. Περιφρονήθηκε, ειρωνεύτηκε και εξοβελίστηκε η ηθική και ιδού τα αποτελέσματα. Η αιδώς απορρίφθηκε στον κάλαθο των αχρήστων. Η όποια ευφυία, η εναπομείνασα ευγένεια, η πατροπαράδοτη αρχοντιά χρησιμοποιήθηκαν για δόλιους σκοπούς. Ιδιαίτερα για το ίδιον συμφέρον. Η μεταστροφή ήταν βίαιη, αγαπητή και σύντομη. Η παιδεία ποδοπατήθηκε. Οι αρχές, τα ιδανικά και οι θεσμοί χλευάστηκαν επανειλημμένα και επιμελημένα. Κάποιοι λίγοι αντέδρασαν, όχι τόσο ισχυρά, φοβούμενοι τον αντίλογο.
Επαναλαμβάνουμε πως δεν υπάρχει άλλη λύση από τη δημόσια παραδοχή, με κάθε ειλικρίνεια, τόλμη και ταπείνωση των πολλών λαθών μας. Όχι για να περάσει η μπόρα, αλλά για επάνοδο σε ένα τρόπο ζωής δίχως άγχος, φόβο, ανασφάλεια και νοσηρότητα. Η γνησιότητα είναι πλέον απαραίτητη. Κουραστήκαμε στις υποσχέσεις, τις αναλήθειες, τους ευτελισμούς. Ο παρανοϊκός αμετανόητος θέλει να συνεχίσει να εξουσιάζει για να κερδίζει τους καρπούς της παραζάλης του. Η ανατροπή της διαφθοράς άμεσα θα συντείνει σίγουρα στη θεραπεία της κυβερνητικής μηχανής. Η αγάπηση της αρετής θα οπλίσει δυναμικά τον Νεοέλληνα για την έξοδο από τη σοβαρή οικονομικά και όλη κρίση. Ετσι πιστεύουμε, φρονούμε, ελπίζουμε και ευχόμαστε.