Έγινε με μονοκονδυλιά το 1884

Το σχέδιο αυτό έγινε το1884. 'Οπως βλέπετε ξεκίνησε από την μύτη και χωρίς να σηκωθεί ξανά το μολύβι με κυκλίκες κινήσεις σταμάτησε κατω από τον λαιμό .

Τα σχόλια δικά σας.........!

Ιδιόμελα Αίνων Κυριακής του Ασώτου

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΑ!

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ(φωτογραφίες)

ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ!

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 31/01/09(του ασώτου)

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (ΛΟΥΚΑ.ΙΕ στίχοι 11-32)
11 Εἶπε δέ· Ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς. 12 καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον. 13 καὶ μετ' οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισεν τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως. 14 δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὰ κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι. 15 καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους· 16 καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ. 17 εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε· πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ὧδε ἀπόλλυμαι! 18 ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου· 19 οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου.20 καὶ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα ἑαυτοῦ. ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. 21 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ υἱὸς· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου. 22 εἶπε δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ· ἐξενέγκατε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας, 23 καὶ ἐνέγκαντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν θύσατε, καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν, 24 ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησεν, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη. καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι. 25 Ἦν δὲ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ πρεσβύτερος ἐν ἀγρῷ· καὶ ὡς ἐρχόμενος ἤγγισε τῇ οἰκίᾳ, ἤκουσε συμφωνίας καὶ χορῶν, 26 καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τῶν παίδων ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. 27 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἥκει, καὶ ἔθυσεν ὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸν ἀπέλαβεν. 28 ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν. ὁ οὖν πατὴρ αὐτοῦ ἐξελθὼν παρεκάλει αὐτόν. 29 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε τῷ πατρὶ· ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον, καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετὰ τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ· 30 ὅτε δὲ ὁ υἱός σου οὗτος, ὁ καταφαγών σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν, ἦλθεν, ἔθυσας αὐτῷ τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν. 31 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τέκνον, σὺ πάντοτε μετ' ἐμοῦ εἶ, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν· 32 εὐφρανθῆναι δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη.

ακούστε το Ευαγγέλιο!

ΚΥΡΙΕ ΕΚΕΚΡΑΞΑ ΠΡΟΣ ΣΕ........!

ακούστε το!

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ (ποίημα)

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Της Παναγίας Περιβόλι μυρωμένο και ιερό, ένα είναι στον κόσμο άγιο και ξακουστό. Το λέμε Άγιον Όρος και καμαρώνουμε γι’αυτό, στολίδι είναι της Ελλάδας πολύτιμο, μοναδικό.

Κάστρο της ορθοδοξίας, θησαυροφυλάκιο πνευματικό, ένα θαύμα είναι μεγάλο, εξαίσιο και διαχρονικό. Πώς να το παρουσιάσω, τι ο φτωχός εγώ να πω, τόλμημα είναι για μένα μα το επιχειρώ.

Με την ευλογιά της Κυρίας Θεοτόκου αρχινώ, μ’όλη τη δύναμη της ψυχής μου ένα διαλαλώ. Η αγιότητα αυτού του τόπου με αφήνει εκστατικό, ας με ανεχθούν οι Όσιοι του τον ανάξιο κι αμαρτωλό.

Στους πολλούς αιώνες που περάσανε και ως εδώ, γέννησε πολλούς Αγίους, που ευαρέστησαν τον Θεό. Τα θαυματουργά σκηνώματα τους μαρτυρούν γι’αυτό, νοιώθεις δέος και διερωτάσαι άραγε τι κάνω εγώ;

Και σήμερα ακόμη στον αιώνα τον απατεώνα αυτό, οι οικήτορες του Αγίου Όρους έναν έχουνε σκοπό. Τον αγώνα τους να συνεχίσουν τον αγιοπνευματικό, να φτάσουν υψηλοπετώντας επάνω εκεί στον ουρανό.

Απέραντη γαλήνη και απόλυτη ησυχία επικρατούν εδώ, του Παραδείσου ένα επίγειο κομμάτι είναι για τον Μοναχό. Αφού ο τρόπος της ζωής του είναι βίωμα αγγελικό, με το νου και τη καρδιά του το κάνει αυτό αληθινό.

Νύχτα και ημέρα συνομιλεί με τον Χριστό, προσεύχεται και ψάλλει, εργάζεται για το καλό. Αντιστέκεται και πολεμάει τον προαιώνιο εχθρό, προ πολλού έχει πεθάνει για το γήινο και φθαρτό.

Στον Άθωνα ψηλά επάνω φαντασθείτε ένα θρόνο υψηλό, εκεί κάθεται η Παναγία και ευλογεί τον κάθε Μοναχό. Τα δάκρυα και τις προσευχές του μεταφέρει στο Χριστό, το Περιβόλι που μου έδωσες λέει, αυτά έχει για καρπό.

Εργαστήριο της αγιότητας το είπαν και είναι πάντα ενεργό, στην οικουμένη όλη στέλνει ένα μήνυμα συγκλονιστικό. Άνθρωποι λέει, «τα άνω φρονείτε» και αγαπάτε τον Θεό, μη ξεχνάτε της ζωής σας το νόημα και τον μοναδικό σκοπό.

Αδελφοί μου, όσοι θα διαβάσετε το φτωχό κείμενο αυτό, αγιορείτες και φιλοαγιορείτες να θυμάστε ένα μυστικό. Το Άγιον Όρος πάντα εκπληρώνει έναν άγιο προορισμό, οι προσευχές των Μοναχών του στηρίζουνε τον κόσμο, «ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ».

Του Αρχιμανδρίτη κ. Ιωακείμ Καραχρήστου, Δικαίου της ιεράς Σκήτης του Προφήτη Ηλία, από τα βιβλία του.

Αναρτήθηκε απο Κεφαλλονίτης

Βίντεο Παναγίας Πορταϊτισσας

Βίντεο απο το πανηγύρι της Ιεράς μονής των Ιβήρων την ώρα που πάνε την αγία εικόνα της ΠΑΝΑΓΙΑΣ της ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑΣ απο το παρεκκλήση στον κεντρικό νάο με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια υπό τον χορό πολλών ιερέων.

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

Η ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Εχθές 27/01 γιορτάζαμε την ανακομοίδη των λειψάνων του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου
στην ιερά μονή Βατοπεδίου υπάρχει η κάρα του που όπως βλέπετε στην εικόνα το αυτί του αγίου παραμένει άφθαρτο 1600 χρόνια απο την κοίμηση του.
'Οπως λέει η ιστορία, έσκυβε ο Απόστολος Παύλος στο αυτί του,και του υπαγόρευε την ερμηνεία των επιστολών του

Θαυμαστός ο ΘΕΟΣ εν τοις αγίοις Αυτού

Βυζαντινό εκκλησάκι θα μετακινηθεί ολόκληρο με έλκηθρο

Απόσταση 100 μέτρων σε ανηφόρα θα «διανύσει» ένα βυζαντινό εκκλησάκι του Νομού Γρεβενών για να μην κατακλυστεί από τα νερά του Αλιάκμονα λόγω της κατασκευής μεγάλου φράγματος και ταμιευτήρα (υδροηλεκτρικό έργο Αγίου Ιλαρίωνα).
Πρόκειται για το Καθολικό της Παλαιάς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου στο χωριό Παναγία (πρώην Τορνίκι), χρονολογούμενο προ του 1400, όπως προκύπτει από επιγραφή στην οποία αναφέρεται ότι εκείνο το έτος πραγματοποιήθηκε ανακαίνιση του ναού και τοιχογράφησή του, ενώ άλλες αγιογραφήσεις έγιναν και το 1730.
Το εκκλησάκι, που βρίσκεται σε όχθη του ποταμού, θα μετακινηθεί ολόσωμο ώστε να τοποθετηθεί σε σημείο υψηλότερο κατά 29 μέτρα, όπου θα πλαισιωθεί και με άλλα τμήματα της μονής, τα οποία θα ανακατασκευαστούν.
Όσον αφορά το τεχνικό μέρος, για τη μεταφορά του ναού θα χρησιμοποιηθεί ένα είδος έλκυθρου το οποίο θα κινηθεί επάνω σε σιδεροτροχιές.
Το όλο έργο άλλωστε έχει αναλάβει ο ειδικός στις μεταφορές κτιρίων μηχανικός κ. Δημήτρης Κορρές (η πρώτη ολόσωμη μεταφορά μνημείου από τον ίδιο ήταν της μικρής εκκλησίας των Αγίων Σαράντα στην Κηφισιά).
Η απόφαση για τη διάσωση του ναού είχε ληφθεί από το 2003, ωστόσο ύστερα από τις σχετικές μελέτες προέκυψε ότι η μέθοδος που είχε επιλεγεί, συγκεκριμένα ο εγκιβωτισμός του κτιρίου σε κλωβό από μπετόν, δεν ήταν η καταλληλότερη.
Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο ενέκρινε έτσι τη νέα πρόταση, η οποία για να υλοποιηθεί θα απαιτηθεί χρονικό διάστημα 20-30 ημερών - αναλόγως των καιρικών συνθηκών.
Άλλωστε έχουν ήδη γίνει εργασίες στερέωσης τόσο του Καθολικού όσο και του ξύλινου προστώου του, συντήρηση και στερέωση των τοιχογραφιών, περιδέσεις τοίχων κ.λπ. Η χρηματοδότηση του έργου γίνεται από τη ΔΕΗ.
Συντάχθηκε απο τον/την Βήμα - Romfea.gr 11:15

Η θέα του Χριστού (Αγ. Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ)

Θέλεις να δεις τον Ιησού Χριστό; «Έλα και δες», λέει ο απόστολός Του.
Ο Κύριος υποσχέθηκε στους μαθητές Του ότι θα είναι μαζί τους παντοτινά «ως τη συντέλεια του κόσμου». Και, πραγματικά, είναι μαζί τους μέσα στο άγιο Ευαγγέλιο και στα Μυστήρια της Εκκλησίας. Τον Χριστό δεν Τον βλέπουν όσοι δεν πιστεύουν στο Ευαγγέλιο. Αυτοί δεν Τον βλέπουν, γιατί είναι τυφλωμένοι από την απιστία.
Θέλεις ν’ ακούσεις τον Χριστό; Σου μιλάει με το Ευαγγέλιο. Μην περιφρονείς τη σωτήρια φωνή Του. Φύγε μακριά από την αμαρτωλή ζωή και άκου με προσοχή τη διδασκαλία Του, που είναι η αιώνια ζωή.
Θέλεις να σου φανερωθεί ο Χριστός; Ο Ίδιος σε διδάσκει πως θα το πετύχεις: «Όποιος κρατά τις εντολές μου και τις εκτελεί, αυτός με αγαπά· κι αυτός που με αγαπά, θα αγαπηθεί από τον Πατέρα μου, κι εγώ θα τον αγαπήσω και θα του φανερώσω τον εαυτό μου».
Φυλάξου από τη φαντασία σου, που μπορεί να σου δημιουργήσει την εντύπωση ότι βλέπεις τον Ιησού Χριστό, ότι Τον αγγίζεις, ότι Τον αγκαλιάζεις. Δεν πρόκειται παρά για μια ολέθρια αυταπάτη, ένα μάταιο παιχνίδι υπερηφάνειας, επάρσεως, αλαζονείας ή, όπως ονομάζεται από τους ασκητικούς συγγραφείς, οιήσεως.
Αν τηρείς τις εντολές του Κυρίου, με τρόπο θαυμαστό θα δεις τον Κύριο μέσα σου, όπως Τον έβλεπε ο απόστολος Παύλος και όπως ζητούσε να Τον βλέπουν και οι άλλοι χριστιανοί, θεωρώντας πως όσοι δεν το είχαν κατορθώσει, δεν είχαν φτάσει στην κατάσταση που έπρεπε ως χριστιανοί.
Αν ζεις ζωή αμαρτωλή, αν ικανοποιείσαι με τα πάθη σου και συνάμα νομίζεις ότι αγαπάς τον Χριστό, ο αιώνιος μαθητής του Κυρίου, αυτός που στο Μυστικό Δείπνο έγειρε στο στήθος Του, θα σου καταλογίσει πλάνη και θα σε διαψεύσει. Γράφει: «Όποιος λέει, “Τον γνώρισα”, δεν τηρεί όμως τις εντολές Του, είναι ψεύτης- δεν λέει την αλήθεια. Όποιος, απεναντίας, υπακούει στον λόγο Του, αυτός ασφαλώς αγαπά τον Θεό μ’ όλη του την καρδιά».
Αν κάνεις το αμαρτωλό σου θέλημα, καταπατώντας έτσι τις ευαγγελικές εντολές, τότε ο Κύριος θα σε συναριθμήσει ανάμεσα σ’ εκείνους που δεν Τον αγαπούν.
«Αυτός που δεν με αγαπά», λέει, «δεν ακολουθεί τα λόγια μου».
Εξέτασε με επιμέλεια τα ενδύματά σου. Μη Βιάζεσαι να πας στο γάμο του Υιού του Θεού φορώντας σαν ασύνετος βρωμερά παλιοκούρελα, μολονότι είσαι καλεσμένος σ’ αυτό το γάμο όπως κάθε χριστιανός. Ο Βασιλιάς του ουρανού έχει υπηρέτες, που θα σου δέσουν τα πόδια και τα χέρια και θα σε πετάξουν έξω, στο σκοτάδι, μακριά από το Θεό. Οι δαίμονες είναι οι υπηρέτες στους οποίους θα παραδοθεί ο αδιάντροπος αναζητητής της αγάπης και άλλων υψηλών πνευματικών καταστάσεων, που δεν καθαρίστηκε με τη μετάνοια, αλλά φούσκωσε από οίηση και υψηλοφροσύνη. Σκοτάδι είναι η τύφλωση του πνεύματος του ανθρώπου από την εμπάθεια και τη σαρκικότητα. Όποιος βρίσκεται σ’ αυτή την κατάσταση, έχει χάσει την πνευματική του ελευθερία, είναι δούλος της αμαρτίας και των πονηρών πνευμάτων. Το δέσιμο των ποδιών και των χεριών σημαίνει την απώλεια της ικανότητας για θεάρεστη ζωή και πνευματική προκοπή. Απ’ αυτή την τραγική κατάσταση απελευθερώνεται ο άνθρωπος, αv, αφού παραδεχθεί και απορρίψει την πλάνη του, μπει στο σωτήριο στάδιο της μετάνοιας.
Δύσκολη είναι η έξοδος από την πλάνη. Φρουρά στέκεται στην πόρτα, πόρτα ασφαλισμένη με μεγάλη κλειδαριά κι αμπάρες, πόρτα σφραγισμένη με τη σφραγίδα την άσπαστη του άδη. Κλειδαριά κι αμπάρες είναι η υπερηφάνεια, που βρίσκεται βαθιά κρυμμένη στη καρδιά του ανθρώπου, η κενοδοξία, που αποτελεί το κίνητρο κάθε δραστηριότητας του, η υποκρισία και η πονηριά, με τις οποίες κατορθώνει να βάλει τη μάσκα των καλών προθέσεων, της ταπεινοφροσύνης και της αγιότητας, σκεπάζοντας την υπερηφάνεια και την κενοδοξία του. Σφραγίδα άσπαστη, πάλι, είναι η αποδοχή των ενεργειών της πλάνης ως ενεργειών θείων και ευλογημένων.
Μπορεί, άραγε, ο άνθρωπος που βρίσκεται σε πλάνη, στην περιοχή του ψευδούς και της άπατης, να γίνει τηρητής των εντολών του Χριστού, που είναι η αλήθεια από την Αλήθεια; Όποιος δέχεται το ψεύδος, όποιος ευχαριστιέται με το ψεύδος, όποιος ταυτίζεται με το ψεύδος, όποιος ενώνεται με το πνεύμα του ψεύδους, μπορεί να αγαπήσει την αλήθεια; Όχι, θα τη μισήσει, θα γίνει φανατικός εχθρός και διώκτης της.
Τι θα κάνετε εσείς, δύστυχοι ονειροπόλοι, που νομίζατε ότι περάσατε όλη την επίγεια ζωή σας στην αγκαλιά του Θεού, όταν κεραυνόπληκτοι θ’ ακούσετε την απόφαση του Σωτήρα, «Ποτέ δεν σας ήξερα· φύγετε μακριά μου, εσείς που αντιστρατεύεστε τον νόμο του Θεού»;
Φίλε μου αληθινέ, πήγαινε στον Κύριο Ιησού Χριστό. Πλησίασε Τον από τον δρόμο των ευαγγελικών εντολών. Γνώρισε Τον μέσα σ’ αυτές. Με την τήρησή τους φανέρωσε και απόδειξε την αγάπη σου σ’ Εκείνον. Ο Ίδιος τότε θα σου αποκαλύψει τον εαυτό Του και θα πλημμυρίσει την καρδιά σου από ανέκφραστη αγάπη, την αγάπη του Θεού. Η αγάπη αυτή δεν προέρχεται από σένα, τον πεσμένο άνθρωπο, αλλά αποτελεί δώρο του Αγίου Πνεύματος. Το δίνει ο μοναδικός αληθινός Θεός στα «δοχεία» που καθαρίστηκαν με τη μετάνοια και στολίστηκαν με την ταπείνωση και τη σωφροσύνη.
Να εμπιστεύεσαι τη ζωή σου και την ψυχή σου στο Κύριο, τον παντοδύναμο και πανάγαθο. Όχι στον εαυτό σου, τον αδύναμο και αμαρτωλό. Έτσι θα είσαι ασφαλής. Ο Κύριος είναι ο δημιουργός σου. Μετά τη θλιβερή πτώση σου, Εκείνος ενανθρώπησε για σένα, καταδικάστηκε για σένα, έχυσε το αίμα Του για σένα. Μα και τι δεν θα κάνει ακόμα για σένα! Ετοιμάσου να δεχθείς τα δώρα Του, καθαρίζοντας την ψυχή σου. Αυτό είναι το δικό σου έργο. Αμήν.
(Αγ. Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ, «Ασκητικές εμπειρίες» τ. Α΄. Εκδ. Ι. Μ. Παρακλήτου, 2008.)
Πηγή:http://vatopaidi.wordpress.com/

Ο γλυκός κατήφορος είναι εύκολος.(Λόγοι Γερ.ΠΑΪΣΙΟΥ)

Ο γλυκός κατήφορος είναι εύκολος

- Γιατί, Γέροντα, ενώ κάνουμε τόσο δύσκολα το καλό, πέφτουμε τόσο εύκολα στο κακό;
- Γιατί για το καλό πρέπει πρώτα ο ίδιος ο άνθρωπος να βοηθήση, να αγωνισθή, ενώ στο κακό βοηθάει ο διάβολος. Ύστερα, οι άνθρωποι δεν μιμούνται το καλό ούτε έχουν καλούς λογισμούς. Πολλές φορές φέρνω το εξής παράδειγμα στους λαϊκούς: “Ας πούμε ότι έχω ένα αυτοκίνητο και λέω με τον λογισμό μου: Τι να το κάνω; Εγώ μπορώ να εξυπηρετηθώ και με κάποιον γνωστό μου και με κανένα ταξί στην ανάγκη. Ας το δώσω σ' εκείνον τον οικογενειάρχη που έχει πολλά παιδιά, να τα βγάζη λίγο έξω, να τα πάη σε κανένα Μοναστήρι, να ξεσκάνε και να βοηθιούνται τα καημένα; Αν το δώσω, κανένας δεν θα με μιμηθή σ' αυτό. Αν όμως έχω ένα αυτοκίνητο ίδια μάρκα με το δικό σας και ύστερα αλλάξω και πάρω άλλη καλύτερη μάρκα, να δήτε, δεν θα κοιμηθήτε όλη νύχτα, για να βρήτε έναν τρόπο να αλλάξετε αυτοκίνητο και να πάρετε καλύτερο, ίδιο με το δικό μου, και ας είναι καλά και τα δικά σας αυτοκίνητα. Σ' αυτή την περίπτωση θα πήτε: “Θα πουλήσω, θα δανεισθώ, για να το αλλάξω”. Ενώ στην προηγούμενη περίπτωση κανένας δεν θα με μιμηθή, να πει: “Τι να το κάνω και εγώ το αυτοκίνητο; ας το δώσω”, αλλά μπορεί να πουν ότι είμαι και χαμένος”.
Οι άνθρωποι εύκολα επηρεάζονται στο κακό. Ενώ στο βάθος αναγνωρίζουν και παραδέχονται το καλό, όμως πιο εύκολα επηρεάζονται και παρασύρονται από το κακό, γιατί εκεί κανοναρχεί το ταγκαλάκι . Τον γλυκό κατήφορο εύκολα τον βρίσκει κανείς, γιατί ο πειρασμός δεν έχει άλλο τυπικό, παρά να σπρώχνη στον γλυκό κατήφορο τα πλάσματα του Θεού. Ο Χριστός έχει αρχοντιά. Σου λέει: “Αυτό είναι το καλό”, “ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν...” . Δεν λέει: “Με το ζόρι έλα κοντά μου!” Ο διάβολος έχει γυφτιά. Από 'δω-από 'κει τον τυλίγει τον άνθρωπο, για να τον πάη εκεί που θέλει. Ο Θεός σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου, γιατί δεν έκανε δούλους αλλά υιούς. Και παρ' όλο που ήξερε ότι θα επακολουθήση η πτώση, δεν τους έκανε δούλους. Προτίμησε να έρθη, να σαρκωθή, να σταυρωθή και να κερδίση έτσι τον άνθρωπο. Με την ελευθερία όμως αυτή που έδωσε ο Θεός -παρ' όλο που ο διάβολος μπορεί να κάνη πολύ κακό- δίνεται μια ευκαιρία για κοσκίνισμα. Φαίνεται τι κάνει κανείς με την καρδιά του, φαίνεται καθαρά το πολύ φιλότιμο.

Editorial (Από το δεύτερο τεύχος του e- περιοδικού ‘Παιδεύουσι Τέκνα’)

Editorial
Τελευταία, γυρνάω πίσω στον χρόνο και θυμάμαι με νοσταλγία τα πικ-νικ που έκανα
ως παιδί με την οικογένειά μου και στενούς μας φίλους, σχεδόν κάθε Κυριακή, στον
Μαραθώνα, την Κόρινθο ή την Πάρνηθα. Θυμάμαι τα καλοκαίρια στο χωριό.
Παίρναμε με τα ξαδέλφια μου ένα καλάθι με ντομάτες από τον κήπο της γιαγιάς,
παξιμάδια, νερό και τυράκι, και ξεκινούσαμε για εξερευνήσεις στο βουνό. Φτιάχναμε
καρδιές από φλοιούς πεύκων, μαζεύαμε και τρώγαμε βατόμουρα, ενώ τις πολύ ζεστές
ημέρες παίζαμε με το νερό που έτρεχε γάργαρο από την πηγή του Αη Μάμα και
ύστερα γυρνούσαμε στο σπίτι βρεγμένοι έως το κόκκαλο. Και, φυσικά, ούτε που μας
ένοιαζε. Το καλύτερό μας δε, ήταν όταν ο παππούς μας έπαιρνε για βοηθούς στο
κτήμα και μαζεύαμε τις πατάτες που αναδύονταν στο χώμα από τα βάθη της γης,
πίσω από το άροτρο που έσερνε ένα γαϊδουράκι. Τι ημέρες ευτυχίας!
Στεναχωριέμαι όταν σκέφτομαι ότι τα παιδιά μας θα έχουν λίγες ευκαιρίες για τέτοιες
εμπειρίες. Σήμερα, είναι σπάνιο να δεις ένα γαϊδουράκι ή ένα άλογο στα χωριά.
Αρκετά ποτάμια και πηγές είναι μολυσμένα, ενώ η φωτιά έχει καταστρέψει σε
σημαντικό βαθμό τα λίγα δάση που μας έχουν απομείνει. Είναι δυνατόν, να μην
σκεφτόμαστε, λοιπόν, καθημερινά το περιβάλλον;
Φέτος, πολλές παιδικές παραστάσεις και παραμύθια έχουν θέμα το περιβάλλον.
Στόχος είναι να μάθουν τα παιδιά να αγαπούν το περιβάλλον. Σαφέστατα και είναι
πολύ θετικό αυτό. Αλλά η μεγάλη αλήθεια είναι ότι τα παιδιά πάντα αγαπούσαν και
θα αγαπούν την φύση. Είναι το απολύτως φυσιολογικό αυτό. Και δεν έχει σχέση εάν
μένουν σε ένα διαμέρισμα πολυκατοικίας στην πόλη ή σε ένα σπίτι στο χωριό.
_είτε τα πως χαίρονται στην παραλία, πως αναζητούν το χώμα για να γεμίσουν το
κουβαδάκι τους, πως γελούν βλέποντας τα ζώα και πως χαίρονται να δοκιμάζουν τους
καρπούς των δέντρων. Αυτό είναι που πρέπει να διαφυλάξουμε πάνω από όλα.
Και το καλύτερο παράδειγμα το δίνουμε εμείς. Εάν δεν σεβόμαστε την φύση, τελικά
και τα παιδιά μας θα κάνουν το ίδιο όταν μεγαλώσουν. Στην Κοπεγχάγη ελπίζαμε
ότι και οι κυβερνήσεις θα το συνειδητοποιούσαν πια αυτό, βάζοντας πάνω από τα
συμφέροντά τους τον πλανήτη μας. Φρούδες ελπίδες, θα μου πείτε; Θέλω να
συνεχίσω να ελπίζω ότι θα έρθει, επιτέλους, η αφύπνιση. Εάν όλοι εμείς αρχίσουμε να
πιέζουμε για αλλαγές όλους αυτούς που μας έφεραν σε αυτήν την κατάσταση, τότε
ίσως τα καταφέρουμε.
Φιλιά, Άννα
Από το δεύτερο τεύχος του e- περιοδικού ‘Παιδεύουσι Τέκνα’. Αν επιθυμείτε να το λαμβάνεται δωρεάν μέσω e-mail, αφήστε την διεύθυνσή σας στα σχόλια.

Δείτε μια φωτογραφία 1000 λέξεις: Θεοφάνεια στα Ιεροσόλυμα!

Δείτε μια φωτογραφία 1000 λέξεις: Θεοφάνεια στα Ιεροσόλυμα! Ιανουάριος 2010

Η φωτογραφία είναι από την τελετή των Θεοφανείων στο Ιορδάνη Ποταμό, την οποία τέλεσε ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος.
Τα σχόλια δικά σας…..

αναρτήθηκε απο «Romfea.gr»,

Η Εκκλησία μας χωρίζει τους Αγίους της σε διάφορες κατηγορίες

Η Εκκλησία μας χωρίζει τους Αγίους της σε διάφορες κατηγορίες ανάλογα με την ιδιότητα τους.
Οι κατηγορίες λοιπόν είναι οι εξής:
Προφήτες: Λέγονται όλοι εκείνοι όλους τους αγίους εκείνους άνδρες και γυναίκες που κατά την προ Χριστού περίοδο μέχρι και τον Ιωάννη τον βαπτιστή κήρυξαν στον Ιουδαϊκό λαό τον λόγο του Θεού και προφήτευσαν την έλευση του Μεσσία όπως ο Μωυσής, ο Ηλίας, ο Ησαίας και άλλοι.
Προπάτορες: Λέγονται κυρίως οι πρόγονοι του Χριστού από του Αδάμ μέχρι και των αμέσων κατά σάρκα προγόνων Του και ευρύτερα και όλοι οι άνδρες της Παλαιάς Διαθήκης που έζησαν πριν από το Χριστό οι «Δίκαιοι» όπως ο Ενώχ, ο Νωε, ο Έσδρας κλπ.
Απόστολοι: Λέγονται οι άμεσοι μαθητές του Χριστού οι δώδεκα και οι εβδομήκοντα όπως ο Πέτρος και Παύλος, ο Ανδρέας, ο Κλεώπας αλλά και οι πρώτοι μαθητές των Αποστόλων που εκήρυξαν και αυτοί το Ευαγγέλιο όπως ο Τίτος, ο Τιμόθεος ο Σίλας κ.α. Στην ίδια κατηγορία έχουμε τους τέσσερεις Ευαγγελιστές που έγραψαν τα ισάριθμα κανονικά ευαγγέλια, και οι Ισαπόστολοι οι Άγιοι δηλαδή που δεν ήταν μεν Απόστολοι αλλά πρόσφεραν τόσες μεγάλες υπηρεσίες στον Χριστιανισμό, που από ευγνωμοσύνη τους αναγνωρίστηκε από την Εκκλησία ίση αξία με τους Αποστόλους όπως ο Κων/νος και η μητέρα του Ελένη, η Φωτεινή η Σαμαρείτιδα, η Όλγα των Ρώσων κλπ.
Μάρτυρες είναι οι πιστοί εκείνοι χριστιανοί που από τον Πρωτομάρτυρα Στέφανο μέχρι και τους σύγχρονους μας νεομάρτυρες προτίμησαν τον Θάνατο και τον πιο φρικτό ακόμη αρκεί να μην αρνηθούν τον Χριστό και προδώσουν την πίστη Εκείνου, που πρώτος εμαρτύρησε για την Σωτηρία όλων μας. Σ’αυτούς υπάγονται και οι Ιερομάρτυρες οι κληρικοί δηλαδή μάρτυρες όπως ο Χαραλάμπης, ο Βλάσσιος, ο Ερμόλαος κ.α., οι Οσιομάρτυρες , οι μοναχοί δηλαδή μάρτυρες, όπως ο Νίκων και η Ευγενία, οι Μεγαλομάρτυρες που υπέφεραν πριν πεθάνουν τα πιο φρικτα βασανιστήρια για να ξαναγυρίσουν στην ειδωλολατρία όπως είναι ο Γεώργιος, ο Δημήτριος, οι Θεόδωροι κ.α., οι Παρθενομάρτυρες, οι γυναίκες Παρθένοι που μαρτύρησαν για τον Χριστό, όπως η Βαρβάρα, η Αικατερίνη κ.α., οι Οσιοπαρθενομάρτυρες οι μοναχές δηλαδή μάρτυρες όπως η Παρασκευή και τέλος οι Νεομάρτυρες οι σύγχρονοι μας δηλαδή μάρτυρες, που βασανίστηκαν και σκοτώθηκαν από τους Τούρκους γιατί αρνήθηκαν να αλλάξουν την πίστη τους (κάπου αναφέρει ο Φώτης Κόντογλου ότι οι Νεομάρτυρες εκτιμώνται περί τους 35.000!) όπως ο Γεώργιος εξ Ιωαννίνων, Θεόδωρος ο Βυζάντιος, Γεώργιος ο Χιοπολίτης κ.α.
Ομολογητές: Λέγονται οι χριστιανοί που στην εποχή των διωγμών σύρθηκαν στα ειδωλολατρικά δικαστήρια, ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό, τους υπέβαλλαν σε μαρτύρια για να Τον αρνηθούν, αλλά για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν θανατώθηκαν όπως οι μάρτυρες πχ ο Μάξιμος, ο Χαρίτων κ.α.
Όσιοι: Λέγονται οι μοναχοί και Οσίες μοναχές που έζησαν υποδειγματική μοναχική ζωή και δεν πρόσφεραν μεν το αίμα τους αλλά θυσίασαν την ζωή τους και με καθημερινό «μαρτύριο της συνειδήσεως» κέρδισαν τον ουρανό. Πχ Αντώνιος, Ευθύμιος, Αθανάσιος ο εν τω Άθω, Ευφροσύνη κ.α.
Ιεράρχες και Διδάσκαλοι: Λέγονται οι μεγάλοι εκείνοι επίσκοποι που με αγιότητα και φρόνηση ποίμαιναν τον λαό του Θεού και δίδαξαν γραπτά ή προφορικά τον Λόγο της αληθείας όπως οι τρεις Ιεράρχες Βασίλειος, Γρηγόριος και Ιωάννης, ο Αθανάσιος κ.α.
Πατέρες: Λέγονται –κυριολεκτικά- οι κληρικοί εκείνοι που διακρίθηκαν για την αγιότητα του βίου τους και την ορθή τους διδασκαλία που διατύπωσαν στα σοφά τους συγγράμματα, αλλά και γενικά όλοι οι άγιοι κληρικοί και μοναχοί.

Βασικό βοήθημα άντλησης απάντησης: "Απαντήσεις εις Λειτουργικάς Απορίας", του μακαριστού Ι.Μ.Φουντούλη
Αναρτήθηκε από ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ στις 23:13 0 σχόλια

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΑΣ

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΤΟΥΜΕ!!!

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

ακούστε το!

Ο Μέγας Αντώνιος

Ο Όσιος Αντώνιος ο Μέγας

Ο Μέγας Αντώνιος γεννήθηκε περί το 251 μ.Χ. στην πόλη Κομά της Άνω Αιγύπτου, κοντά στη Μέμφιδα, από γονείς ευλαβείς και εύπορους. Έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) και Μαξιμιανού (285-305 μ.Χ.) μέχρι και την εποχή του ευσεβούς αυτοκράτορα Κωνσταντίνου και των παιδιών του.
Από την παιδική του ηλικία ήταν ολιγαρκής και αυτάρκης, «μόνοις δε οις εύρισκεν ηρκείτο και πλέον ουδέν εζήτει». Σε νεαρή ηλικία, περίπου 20 ετών, έχασε τους γονείς του. Έξι μήνες μετά την κοίμηση των γονέων του, άκουσε στην εκκλησία την Ευαγγελική περικοπή του πλουσίου νεανίσκου, στην οποία αναφέρεται, ότι ο Χριστός είπε στον πλούσιο νέο : «πώλησον τα υπάρχοντά σου και δος πτωχοίς». Τόση μεγάλη εντύπωση προξένησε η Ευαγγελική αυτή προτροπή στην ψυχή του Αντωνίου, ώστε αμέσως διένειμε τα υπάρχοντά του στους πτωχούς και ενδεείς, αφού φύλαξε τα απολύτως αναγκαία για την συντήρηση αυτού και της μικρής του αδελφής, την οποία φρόντισε να παραδώσει σε Χριστιανές νέες παρθένους που είχαν αφιερωθεί στη χριστιανική αρετή, βέβαιος ότι κοντά τους θα είναι κατά πάντα ασφαλής.
Από τότε ο Άγιος Αντώνιος άρχισε να ζει ασκητικό βίο, εργαζόμενος αδιάκοπα και υποβαλλόμενος σε αυστηρή νηστεία, για να κατανικήσει τους πειρασμούς της σάρκας, αγρυπνώντας ολόκληρη τη νύχτα και τρώγοντας ελάχιστα.
Στη συνέχεια απήλθε σε τόπο έρημο και μακρινό όπου υπήρχαν μνήματα και αφού εισήλθε σε ένα από αυτά έκλεισε τη θύρα. Η τροφή του ήταν ελάχιστη και του την πήγαινε σε καθορισμένες ημέρες ένας συνασκητής του. Εκεί υπερνίκησε, με τη χάρη του Θεού, νέους πειρασμούς. Αργότερα πήγε κοντά στα ερείπια ενός φρουρίου και κατοίκησε σε σπήλαιο χωρίς να τον βλέπει κανένας και χωρίς να δέχεται κανένα παρά μόνο έναν γνωστό του, ο οποίος του έφερνε κάθε έξι μήνες ψωμί για ολόκληρο το εξάμηνο.
Μετά από είκοσι ολόκληρα χρόνια ασκήσεως και αφού έφθασε σε ύψη πνευματικής τελειώσεως, εμφανίσθηκε στον κόσμο και τότε άρχισαν να συρρέουν περί αυτόν πολλοί που τον θαύμαζαν ως ασκητή και θαυματουργό. Μαρτυρείται ότι, ενώ ο Άγιος βρισκόταν ακόμα στη ζωή, έβλεπε τις ψυχές των ανθρώπων που εξέρχονταν από το σώμα τους, καθώς και τους δαίμονες που τις οδηγούσαν. Το γεγονός αυτό είναι πολύ θαυμαστό, αφού μια τέτοια δυνατότητα είναι γνώρισμα μόνο νοερής και ασώματης φύσεως.
Το έτος 311 μ.Χ., κατά τον διωγμό του αυτοκράτορα Μαξιμίνου (307-313 μ.Χ.), κατήλθε στην Αλεξάνδρεια, για να ενθαρρύνει και να βοηθήσει τους πιστούς, τους Ομολογητές και τους Μάρτυρες. Όταν έπαυσε ο διωγμός, ο Όσιος επανήλθε στην έρημο, αλλά επειδή αισθανόταν ενοχλημένος από την παρουσία πολλών, που πήγαιναν για να τον συναντήσουν, έφυγε από εκεί και ήλθε σε τόπο έρημο, ο οποίος βρισκόταν σε όρος ψηλό, κοντά στην Ερυθρά Θάλασσα. Και εκεί όμως προσέρχονταν πολλοί για να λάβουν την ευλογία του, να διδαχθούν και να θεραπευθούν. Θεράπευσε δε τους ασθενείς «ου προστάζων, αλλ’ ευχόμενος και τον Χριστόν ονομάζων».
Η φήμη του Οσίου Αντωνίου έφθασε μέχρι τους βασιλείς, τόσο ώστε ο Μέγας Κωνσταντίνος και οι υιοί του, Κωνστάντιος και Κώνστας, έγραφαν σε αυτόν, σαν να ήταν πατέρας τους και τον παρακαλούσαν να τους απαντήσει.
Κατά την διάρκεια του ασκητικού του βίου ποτέ δεν άλλαξε ένδυμα και ποτέ δεν ένιψε το σώμα ή τα πόδια του με νερό. Ο Όσιος, αν και αγράμματος στην ανθρώπινη σοφία, ήταν σοφός κατά Θεόν. Είχε λόγο «ηρτυμένον τω θείω άλατι και χαρίεντα». Δίδασκε στους μαθητές του να μην θεωρούν τίποτε ανώτερο από την αγάπη του Χριστού και να μη νομίζουν ότι, επειδή απέχουν από τα κοσμικά αγαθά, στερούνται κάτι αξιόλογο. Το να αφήνει κανείς τα επίγεια αγαθά είναι σαν να καταφρονεί μια δραχμή από χαλκό, για να κερδίσει εκατό χρυσές. Δεν πρέπει, έλεγε, να λησμονάμε ότι ο ανθρώπινος βίος είναι πρόσκαιρος, συγκρινόμενος προς το μέλλοντα αιώνα. Γι’ αυτό δεν πρέπει να κοπιάζουμε για την απόκτηση πρόσκαιρων αγαθών, τα οποία δεν μπορούμε να πάρουμε μαζί μας, αλλά για την απόκτηση αιώνιων αγαθών, δηλαδή της φρονήσεως, της δικαιοσύνης, της σωφροσύνης, της ανδρείας, της συνέσεως, της αγάπης.
Ο Μέγας Αντώνιος, αφού έζησε εκατόν πέντε έτη, κοιμήθηκε οσίως το 356 μ.Χ. Αν και, όπως λέγει ο Μέγας Αθανάσιος, μία από τις τελευταίες επιθυμίες του Οσίου Αντωνίου ήταν να μείνει κρυφός ο τόπος της ταφής του, οι μοναχοί που μόναζαν κοντά του έλεγαν ότι κατείχαν το ιερό λείψανό του, το οποίο επί Ιουστινιανού (561 μ.Χ.), κατατέθηκε στην Εκκλησία του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στην Αλεξάνδρεια και από εκεί αργότερα, το 635 μ.Χ., μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Η Σύναξή του ετελείτο στη Μεγάλη Εκκλησία.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'.
Τον ζηλωτήν Ηλίαν τοις τρόποις μιμούμενος, τω Βαπτιστή ευθείαις ταις τρίβοις επόμενος, Πάτερ Αντώνιε, της ερήμου γέγονας οικιστής, και την οικουμένην εστήριξας ευχαίς σου. Διό πρέσβευε Χριστώ τω θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Κοντάκιον Ήχος β'. Τα άνω ζητών
Τους βιωτικούς θορύβους απωσάμενος, ησυχαστικώς τον βίον εξετέλεσας, τον Βαπτιστήν μιμούμενος, κατά πάντα τρόπον Οσιώτατε, συν αυτώ ουν σε γεραίρομεν, Πατέρων Πάτερ Αντώνιε.

ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΑΙΜΑ

Yπάρχει ένα παλικάρι 28 ετών στον Ευαγγελισµό που χρειάζεται αίµα.
Σοßαρό ατύχηµα µε µηχανή, έχουν πειραχτεί ζωτικά όργανα.
Τα στοιχεία είναι: Μερισιώτης Βαγγέλης, Ευαγγελισµός ΜΕΘ2, ώρες 8.30-14.00 και 15.00-19.00
Χρειάζεται να κάνει µεταµόσχευση συκωτιού και πρέπει να ßρούµε αίµα αποκλειστικά οµάδας 'Ο αρνητικό'.
Εάν µπορείτε ανακοινώστε το διότι έχει ζωή µία µε δύο εßδοµάδες.
ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ Γ. ΔΙΥΣΙΟΣ. ΤΗΛ-ΦΑΞ :26210-35638, ΚΙΝ: 6944 434 559 6944 434 559

ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ

κάντε κλικ στο κείμενο

ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Το 1922 ήρθε από την Μικρασία με τους πρόσφυγες ένα ορφανό Ελληνόπουλο, ονόματι Συμεών. Εγκαταστάθηκε στον Πειραιά σε μια παραγκούλα και εκεί μεγάλωσε μόνο του. Είχε ένα καροτσάκι και έκανε τον αχθοφόρο, μεταφέροντας πράγματα στο λιμάνι του Πειραιά. Γράμματα δεν ήξερε ούτε πολλά πράγματα από την πίστη μας. Είχε την μακαρία απλότητα και πίστη απλή και απερίεργη. Όταν ήρθε σε ηλικία γάμου νυμφεύθηκε, έκανε δύο παιδιά και μετακόμισε με την οικογένεια του στη Νίκαια. Κάθε πρωί πήγαινε στο λιμάνι του Πειραιά για να βγάλει το ψωμάκι του. Περνούσε όμως κάθε μέρα το πρωί από το ναό του αγίου
Σπυρίδωνος, έμπαινε μέσα, στεκόταν μπροστά στο τέμπλο, έβγαζε το καπελάκι του και έλεγε: «Καλημέρα Χριστέ μου, ο Συμεών είμαι. Βοήθησέ με να βγάλω το ψωμάκι μου». Το βράδυ που τελείωνε τη δουλειά του ξαναπερνούσε από την Εκκλησία, πήγαινε πάλι μπροστά στο τέμπλο και έλεγε: «Καλησπέρα Χριστέ μου, ο Συμεών είμαι. Σʼ ευχαριστώ που με βοήθησες και σήμερα». Και έτσι περνούσαν τα χρόνια του ευλογημένου Συμεών.
Περίπου το έτος 1950 όλα τα μέλη της οικογενείας του αρρώστησαν από φυματίωση και εκοιμήθησαν εν Κυρίω. Έμεινε ολομόναχος ο Συμεών και συνέχισε αγόγγυστα τη δουλειά του αλλά και δεν παρέλειπε να περνά από τον άγιο Σπυρίδωνα να καλημερίζει και να καλησπερίζει τον Χριστό, ζητώντας την βοήθεια Του και ευχαριστώντας Τον. Όταν γέρασε ο Συμεών, αρρώστησε. Μπήκε στο Νοσοκομείο και νοσηλεύτηκε περίπου για ένα μήνα. Μια προϊσταμένη από την Πάτρα τον ρώτησε κάποτε: -Παππού, τόσες μέρες εδώ μέσα δεν ήρθε κανείς να σε δει. Δεν έχεις κανένα δικό σου στον κόσμο; -Έρχεται, παιδί μου, κάθε πρωί και απόγευμα ο Χριστός και με παρηγορεί. -Και τι σου λέει, παππού; -«Καλημέρα Συμεών, ο Χριστός είμαι, κάνε υπομονή». «Καλησπέρα Συμεών, ο Χριστός είμαι, κάνε υπομονή».
Η Προϊσταμένη παραξενεύτηκε και κάλεσε τον Πνευματικό της, π. Χριστόδουλο Φάσο, να έρθει να δει τον Συμεών μήπως πλανήθηκε. Ο π. Χριστόδουλος τον επισκέφθηκε, του έπιασε κουβέντα, του έκανε την ερώτηση της Προϊσταμένης και ο Συμεών του έδωσε την ίδια απάντηση. Τις ίδιες ώρες πρωί και βράδυ, που ο Συμεών πήγαινε στο ναό και χαιρετούσε τον Χριστό, τώρα και ο Χριστός χαιρετούσε τον Συμεών.
Τον ρώτησε ο Πνευματικός: -Μήπως είναι φαντασία σου;
-Όχι, πάτερ, δεν είμαι φαντασμένος, ο Χριστός είναι. -Ήρθε και σήμερα; -Ήρθε. -Και τι σου είπε; -Καλημέρα Συμεών, ο Χριστός είμαι.
Κάνε υπομονή, σε τρεις μέρες θα σε πάρω κοντά μου πρωΐ - πρωΐ. Ο Πνευματικός κάθε μέρα πήγαινε στο Νοσοκομείο, μιλούσε μαζί του και έμαθε για την ζωή του.
Κατάλαβε ότι πρόκειται περί ευλογημένου ανθρώπου. Την τρίτη ημέρα πρωΐ - πρωΐ πάλι πήγε να δει τον Συμεών και να διαπίστωσει αν θα πραγματοποιηθεί η πρόρρηση ότι θα πεθάνει. Πράγματι εκεί πού κουβέντιαζαν, ο Συμεών φώναξε ξαφνικά: «Ήρθε ο Χριστός»,
και εκοιμήθη τον ύπνο του δικαίου. Αιωνία του η μνήμη. Αμήν.
(Από το βιβλίο ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, 2008, σελ. 350-351, Ιερόν Ησυχαστήριον Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής).

Μοναχος Μωυσης (Αναθεώρηση απόψεων: ¨άρθρο για τα θρησκευτικά και τις εικόνες στα σχολεία)

Γράφει ο Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Η επικαλούμενη από καιρού πρόοδος ψάχνει και βρίσκει κάθε τόσο ποικίλους τρόπους και διάφορες μεθοδεύσεις για την αποϊρεποίηση των πάντων.
Διαδίδεται ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση εξέδωσε σειρά οδηγιών για την υποβάθμιση ή και την κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία. Έτσι, διάφοροι ταγοί του υπουργείου Παιδείας (ή όπως αλλιώς σήμερα λέγεται) προσπάθησαν όσο μπορούσαν να υποβαθμίσουν το μάθημα. Τελικά, σήμερα πληροφορούμεθα ότι το Συμβούλιο της Ευρώπης θεωρεί απαραίτητη τη διδασκαλία των Θρησκευτικών στα σχολεία.......
Συμφωνήθηκε μάλιστα από το ως άνω Συμβούλιο ότι είναι αναγκαία η εξασφάλιση της υποχρεωτικής διδασκαλίας των Θρησκευτικών, αλλά και χρήζει ενισχύσεως η επιμόρφωση των θεολόγων ώστε να αναβαθμιστεί το μάθημα και ο ρόλος των εκπαιδευτικών που το διδάσκουν. Είναι γεγονός, όπως ελέχθη, πως η θρησκεία αποτελεί κύριο συστατικό μιας κοινωνίας που συμβάλλει στην κοινωνική συνοχή. Είναι επιτακτική η ανάγκη για όλους τους μαθητές να γνωρίζουν την πλούσια θρησκευτική παράδοση και προσφορά του τόπου τους. Μάλιστα, ο αντιπρόσωπος της Ελλάδος στο Συμβούλιο της Ευρώπης καθηγητής κ. Κ. Ζορμπάς δήλωσε ότι είναι αναγκαία η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών ακόμη και στους μετανάστες.
Αν αυτά ισχύουν για άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν θα πρέπει να ισχύουν για την παρτίδα μας; Η αλήθεια της Ορθοδοξίας αποτελεί το απόσταγμα της ζωής μας. Ας παραδειγματιστούμε τουλάχιστον από τις πρώην κομμουνιστικές χώρες που επαναφέρουν τη διδασκαλία των Θρησκευτικών, κι εμείς το αφαιρούμε με τη μέθοδο του σαλαμιού. Δυστυχώς, στη μοντέρνα Ελλάδα αρχίζει να επικρατεί σε κάποια πολιτικά κέντρα μια εναντίωση στην Ορθοδοξία. Ίσως στην αντίδραση αυτή υπάρχει και κάποια ψυχολογική ερμηνεία. Στην Ελλάδα δεν ακούστηκε να αντιδράσει μαθητής για το μάθημα αυτό ή τις εικόνες.
Αξίζει να αναβαθμιστεί το μάθημα με την καλή παιδεία των καθηγητών και των δασκάλων, τον τρόπο διδασκαλίας, τη συγγραφή κατάλληλων και ωραίων σχετικών βιβλίων αλλά και με την πρόκληση ενδιαφέροντος των παιδιών, που σίγουρα έχουν πολλές απορίες. Αν βγάλουμε τις εικόνες από τις αίθουσες διδασκαλίας, θα πρέπει να βγάλουμε και τους σταυρούς από τους λαιμούς των παιδιών και από τη σημαία μας.
Κατά την υπάρχουσα νομολογία, στην ελληνική εκπαίδευση οι μαθητές θα πρέπει να ενισχύονται στην αγάπη τους για την πατρίδα και την Ορθοδοξία. Κατά τον καθηγητή κ. Ι. Κονιδάρη, που εύστοχα πρόσφατα τόνισε “όταν αυτή τη στιγμή ως έθνος διερχόμεθα μια τραγική περίοδο της ιστορίας -και δεν εννοώ μόνο κοινωνική ή οικονομική αλλά και αξιακή-, δεν υπάρχει λόγος να ανοίξουμε μια συζήτηση που θα διασπάσει την κοινωνική συνοχή”.
Όπως έχουμε ξαναγράψει, ορισμένοι σημερινοί πολιτικοί άρχοντες δεν τρέφουν σεβασμό προς την Εκκλησία. Είναι ανάγκη η Εκκλησία υπεύθυνα να μιλήσει. Δε χρειάζεται να φωνάζει, αλλά είναι ανάγκη να καταθέσει νηφάλιο και υπεύθυνο λόγο άφοβα. Η Εκκλησία σιωπά για να προσεύχεται. Η σιγή διακόπτεται με επίγνωση στις μεγάλες ανάγκες. Η ανάγκη αυτή σίγουρα σήμερα υπάρχει. Στην υποτίμηση της Εκκλησίας, στην παραπληροφόρηση των μαθητών, είναι καιρός να υψωθεί φωνή λελογισμένης διαμαρτυρίας. Πολλοί αγωνιούν και πονούν στη μοναξιά τους, ως πρόβατα δίχως ποιμένα.
Τι όραμα, τι νόημα, τι σκοπό ζωής θα δώσουμε στα παιδιά μας; Να βγάλουμε τα Θρησκευτικά από τα σχολεία, και τι να θέσουμε στη θέση τους; Με τι να αντικαταστήσουμε τις εικόνες από τις σχολικές αίθουσες; Τι πρότυπα θα παρουσιάσουμε; Ο αθεϊσμός και ο μηδενισμός τι αποτελέσματα έδωσαν; Είναι μεγάλη η ανάγκη να αναθεωρήσουμε προσεκτικά κάποιες πρόχειρες αποφάσεις που δεν έχουν μελετηθεί καλά και δεν φανερώνουν σοβαρότητα και νηφαλιότητα.
πηγή:ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, 10/1/2010

ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟ

ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟ
Πρωτοπρεσβυτέρου Ιωάννου Ζόζουλακ

Κάποτε βρέθηκα στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου στο Άγιο Όρος. Μετά από τη Θεία λειτουργία και το πρωινό ήρθε κοντά μου ένας νεαρός Έλληνας, τελείως άγνωστος σε μένα, και μου είπε:
Πηγαίνω τώρα σε ένα γέροντα θέλεις να έρθεις μαζί μου;
Μάλιστα, του απάντησα.
Δεν ήξερα ακριβώς περί τίνος πρόκειται και δεν θυμόμουν ούτε το όνομα του γέροντα, στον όποιο πηγαίναμε. Ήμουν πολύ νέος, μόλις 22 ετών, και ή ψυχή μου διψούσε για πνευματικές συναντήσεις. Προερχόμουν από μία χώρα με αθεϊστικό καθεστώς, το όποιο έπεσε το 1989 και ή ελευθερία πού αισθάνθηκα στην Ελλάδα ήταν για μένα κάτι το απίστευτο. Είχα διαβάσει για το Άγιο Όρος ως φοιτητής στην Ορθόδοξη θεολογική Σχολή στο Πρέσοβ της Σλοβακίας και όταν έβλεπα τις πανέμορφες φωτογραφίες από τα αγιορείτικα μοναστήρια, μου ήταν αδύνατο καν να σκεφθώ ότι κάποτε θα βαδίζω σε αυτή την αγία γη των ασκητών και αγίων. Ό Θεός όμως μου άνοιξε το δρόμο, όχι μόνο να επισκεφθώ το Άγιο Όρος, αλλά και να ζήσω ένα χρονικό διάστημα με τους μοναχούς.
Το παιδί, δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα του, μου εξηγούσε διάφορα περιστατικά από τα κελιά πού είχε επισκεφθεί στο Άγιο Όρος. Κατάλαβα αμέσως πώς δεν βρισκόταν για πρώτη φορά σε αυτό τον τόπο. Ήξερε με σιγουριά και το δρόμο, στον όποιο βαδίζαμε και δεν πέρασε πολλή ώρα όταν φθάσαμε σε μία καλύβα. Ή πόρτα ήταν κλειστή.
Καλά πού ήρθαμε νωρίς, είμαστε οι πρώτοι, μου είπε και με κέρασε ένα λουκούμι και μου εξήγησε:
Αυτό είναι το κέρασμα του γέροντα. Ό κάθε επισκέπτης παίρνει ένα λουκούμι σαν ευλογία και πίνει από το καθαρό νερό.
Μετά κτύπησε με ένα σιδεράκι στην πόρτα και περιμέναμε. Έμενα μου άρεσε πολύ το λουκούμι και θαύμαζα την πανέμορφη φύση γύρω -γύρω. Μετά από αρκετή ώρα άνοιξε την πόρτα της καλύβας ένας μοναχός και φώναξε να περάσουμε μέσα. Μπήκαμε μέσα και ό μοναχός μας έδειξε να περάσουμε σε ένα δωμάτιο πού είχε κάποιους πάγκους. Χαμογέλασε και μας ρώτησε:
Τι θέλετε, παιδιά μου;
Εγώ δεν μίλησα, επειδή ουσιαστικά δεν ήθελα τίποτε. Ήρθα απλώς παρέα με τον καινούργιο φίλο μου. Αυτός του απάντησε:
Θα θέλαμε να σας δούμε, γέροντα.
Εντάξει, είπε και μου έδειξε την πόρτα για να περάσω σε άλλο δωμάτιο.
Εκείνη τη στιγμή τρόμαξα λίγο, επειδή δεν ήξερα Τι θέλει από μένα Περάσαμε στο παρεκκλήσι της καλύβας του και αρχίσαμε τη συζήτηση.Με ρώτησε για διάφορα θέματα και εγώ του είπα για το μεγαλύτερο πόνο της ψυχής μου πού ήταν τότε το τρομερό πρόβλημα της Ούνίας. Του μίλησα για τη μεγάλη δοκιμασία των Ορθόδοξων χριστιανών στη Σλοβακία και του περιέγραψα μία από τις πιο σκληρές επιθέσεις των παπικών εναντίον των Ορθόδοξων πού έγινε το 1990. Τότε μας πήραν οι ουνίτες με τη βία πολλούς ναούς και επιπλέον κατάφεραν στη Σλοβακική Βουλή να ψηφίσουν ένα φοβερό νόμο επί τη βάσει του οποίου μας πήραν «με νόμιμο τρόπο» τους υπόλοιπους ναούς. Ήμουν πράγματι πάρα πολύ στενοχωρημένος, καθώς και όλοι οι Ορθόδοξοι Σλοβάκοι, επειδή ή επίθεση ήταν τόσο γρήγορη και τόσο δυνατή, ώστε περιμέναμε τον ξεριζωμό της Ορθοδοξίας από τη χώρα μας. Ό γέρων Παϊσιος άκουσε όλα αυτά με πολλή υπομονή και με παρηγορούσε με τρόπο πατρικό, γεμάτο αγάπη και τρυφερότητα. Στο τέλος μου είπε τα έξης λόγια:
Μη φοβάσαι, παιδί μου, ο Θεός σας αγαπά και είναι μαζί σας. Θα σας βοηθήσει και ή Εκκλησία σας θα πάει καλά. Να κάνουμε κι εμείς καμία προσευχούλα και θα δεις. Πάρε αυτά για ευλογία, μου είπε και μου έδωσε ένα κομποσκοίνι και δύο βιβλία πού έγραψε ό ίδιος. Μετά με αγκάλιασε, εγώ φίλησα το χέρι του και του είπα:
Να προσευχηθείτε για την Ορθοδοξία στη Σλοβακία.
Για να είμαι ειλικρινής, ήταν δύσκολο τη στιγμή εκείνη να πιστέψω τα λόγια του π. Παϊσίου, επειδή έβλεπα με τα μάτια μου Τι γινόταν στις ορθόδοξες ενορίες της Σλοβακίας αυτή την περίοδο. Μπροστά στα μάτια μου αφάνιζαν οί ουνίτες την Ορθοδοξία. Μπροστά στα μάτια μου οι ουνίτες έδερναν ένα ορθόδοξο ιερέα και παρά λίγο και εγώ να φάω ξύλο. Όλοι περάσαμε όχι μόνο τους διωγμούς, αλλά ζήσαμε και το τρομερό ψυχολογικό κλίμα και την ψυχολογική τρομοκρατία εις βάρος των Ορθόδοξων πιστών από τους ουνίτες, τους οποίους υποστήριζε πλήρως το κράτος. Από το μυαλό μου πέρασε μία απλή σκέψη: Τι μπορεί να ξέρει ένας μοναχός στο Άγιο Όρος, μακριά από τη Σλοβακία, Τι ζούμε εμείς; Μου λέει αυτά τα λόγια, για να μη στενοχωριέμαι. Τώρα, μετά από 13 χρόνια από τη συνάντηση μου με τον γέροντα Παΐσιο, όταν σκέφτομαι με πόση πίστη μου έλεγε ότι θα μας βοηθήσει ό καλός Θεός σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, βλέπω τα πράγματα πολύ διαφορετικά. Μου έδωσε θάρρος να αγωνισθώ με τη βοήθεια του Παντοδύναμου Θεού και να μη σκέφτομαι τις ανθρώπινες δυνάμεις. Πόσο αληθινά ήταν τα Λόγια του φαίνεται ξεκάθαρα από το γεγονός ότι οι Ορθόδοξοι χριστιανοί έμειναν χωρίς ναούς και δεν τους άφησε ο Θεός. Έκτισαν σχεδόν 100 καινούργιους ναούς στη Σλοβακία τα τελευταία 7 χρόνια.
Όταν κοιμήθηκε ο γέρων Παΐσιος, γράφτηκε το βιβλίο του Ιερομόναχου Χριστοδούλου Άγιορείτου
«Ό γέρων Παΐσιος (Έζνεπίδης), Αγιον Όρος 1994».
Λίγους μήνες αργότερα κατέβηκα σε ένα μοναστήρι στην Ελλάδα και ό ηγούμενος μου έδειξε αυτό το βιβλίο και μου είπε:
- Αυτό το βιβλίο είναι φοβερό. Οπωσδήποτε πρέπει να μεταφραστεί και να τυπωθεί και στη σλοβακική γλώσσα.
Μου έδωσε το βιβλίο να το διαβάσω. Όταν ξεκίνησα να το διαβάζω, μου έκανε μεγάλη εντύπωση και αμέσως απεφάσισα να ξεκινήσω τη μετάφραση του ακόμα από το μοναστήρι. Όταν γύρισα στη Σλοβακία ρώτησα σε ένα τυπογραφείο πόσο θα κοστίσει ή εκτύπωση του βιβλίου. Ήταν πάρα πολλά τα χρήματα και τη στιγμή εκείνη σκέφτηκα το εξής:
- Πάτερ Παΐσιε, εάν θέλεις να τυπωθεί το βιβλίο στα σλοβακικά, βοήθησε με να βρεθούν τα χρήματα.
Τη μετάφραση την τελείωσα μετά από ενάμισι χρόνο και στη διάρκεια όλου του διαστήματος μου έρχονταν τα χρήματα και στο τέλος πράγματι βρέθηκε το απαιτούμενο ποσό, ώστε μπορούσα άνετα να τυπώσω το βιβλίο.
Στο τέλος, ας μου επιτραπεί να αναφέρω πώς το βιβλίο μέχρι σήμερα έχει εξαντληθεί και το παράξενο για μένα είναι ότι το γέροντα Παΐσιο έχουν αγαπήσει πολύ και οι ουνίτες, οι οποίοι διαβάζουν το βιβλίο του.
Η μόνη ευχή μου είναι να φωτίσει ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης όλους τους ουνίτες να καταλάβουν την πλάνη τους και να γυρίσουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία στην οποία θα βρουν τη σωτηρία της ψυχής τους.
Ας έχουμε την ευχή του πατρός Παϊσίου.

Πρωτοπρεσβύτερος ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΟΖΟΥΛΑΚ
Καθηγητής στην Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή
του Πανεπιστημίου Πρέσοβ της Σλοβακίας
Αναρτήθηκε από ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ

ΟΜΙΛΕΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

ΟΜΙΛΕΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ

ψαλμωδια

Το Θαύμα στον Ιορδάνη Ποταμό

Το βίντεο που παρουσιάζει το θαύμα στον Ιορδάνη ποταμό

Το συγκεκριμένο βίντεο έχει τραβηχτεί από κάμερα κινητού τηλεφώνου την Παραμονή των Θεοφανείων (με το Παλαιό Εορτολόγιο, 18 Ιανουαρίου με το Νέο) του 2006, κατά την Τελετή του Αγιασμού των υδάτων, η οποία πραγματοποιείται κάθε χρόνο την ίδια ημέρα στον Ιορδάνη Ποταμό, στο σημείο που Βαπτίσθηκε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.
Όσοι έχετε επισκεφθεί τους Αγίους Τόπους ή όσοι πρόκειται να τους επισκεφθείτε στο μέλλον, θα πρέπει να γνωρίζετε πως η ροή των υδάτων του Ιορδάνη, όταν βρισκόμαστε στην πλευρά του Ισραήλ πηγαίνει πάντοτε προς τα δεξιά. Αυτό μπορεί να το διαπιστώσει ο καθένας από εμάς, επισκεπτόμενος τον Ιορδάνη οποιαδήποτε στιγμή του έτους.
Κάθε χρόνο όμως τέτοια μέρα (Παραμονή των Θεοφανείων με το Παλαιό, 18 Ιανουαρίου με το Νέο Εορτολόγιο), κατά την Τελετή του Αγιασμού των υδάτων, επαναλαμβάνεται (κάποιες χρονιές ίσως περισσότερο έντονα) το Θαύμα εκείνο που μας Εξιστορεί η Αγία μας Εκκλησία πως συνέβη, μόλις ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός εισήλθε στα νερά του Ιορδάνη για να Βαπτισθεί από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο: «Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω»!
Κατά τη διάρκεια της Τελετής που γινόταν ταυτόχρονα από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλο τον Γ΄ (ο οποίος βρισκόταν στην πλευρά μας, στο Ισραήλ), αλλά και από τον Ορθόδοξο Ιερέα της Ιορδανίας (τον οποίο βλέπαμε στην απέναντι όχθη του Ποταμού, όπου βρίσκεται η Ιορδανία), τα ύδατα συνέχιζαν να ρέουν όπως πάντα προς τα δεξιά. Μόλις όμως ο Πατριάρχης και ο Ιερέας της Ιορδανίας έριξαν τους Σταυρούς στον Ιορδάνη, Ψάλλοντας το «Εν Ιορδάνη Βαπτιζομένου Σου Κύριε», τα νερά άρχισαν Μυστηριωδώς να κοχλάζουν σε κάποια σημεία. Το φαινόμενο αυτό επεκτάθηκε και στη συνέχεια, μπροστά στα μάτια μας, ο Ποταμός άρχισε να παρουσιάζει δύο ροές (!), μία προς τα δεξιά και μία νέα προς τα αριστερά, με αποτέλεσμα τα ύδατα να έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους! Τελικά, μετά από μερικά δευτερόλεπτα το Θαύμα είχε ολοκληρωθεί: Η νέα ροή επικράτησε! Ο Ιορδάνης είχε «στραφεί εις τα οπίσω» όπως τότε, που ο Ίδιος ο Θεός Βαπτίσθηκε μέσα του και τον Καθαγίασε!
Το Θαυμαστό αυτό Γεγονός διήρκησε για όσο χρόνο (περίπου) οι δύο Σταυροί, βρίσκονταν μέσα στα νερά. Από τη στιγμή της εξόδου τους και έπειτα, ο Ιορδάνης άρχισε σιγά-σιγά να επανέρχεται στην αρχική του ροή (προς τα δεξιά), ώσπου τελικά επανήλθε πλήρως.

Σύναξη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Προδρόμου

Ἡ Σύναξη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Προδρόμου και ἡ μετένεξις τῆς Ἁγίας αὐτοῦ Χειρὸς εἰς Κωνσταντινούπολη (ἑορτὴ Ἰωάννης, Ἰωάννα, Πρόδρομος)

Ἀπὸ πολὺ παλιὰ ἔχει καθοριστεῖ νὰ ἑορτάζουμε κατὰ τὴν ἑπομένη ἡμέρα τῶν Ἁγίων Θεοφανείων, τὴ Σύναξη τοῦ Προφήτου, Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, γιὰ τὸν λόγο ὅτι ἀξιώθηκε νὰ βαπτίσει τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ὁ Τίμιος Πρόδρομος ὑπῆρξε ὁ Ὄρθρος ποὺ ἀνήγγειλε τὸν ἐρχομὸ τῆς ἡμέρας τοῦ Κυρίου. Ὁ Ὄρθρος ποὺ προηγήθηκε τῆς ἀνατολῆς τοῦ Ἡλίου τῆς δικαιοσύνης. Ἔτσι τὸν ὀνομάζει ἕνας ὕμνος τῶν Θεοφανείων. «Φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου». Ὁμιλεῖ τὸ στόμα τοῦ Ἀσκητοῦ. Ὁ χαρισματικὸς ἄνθρωπος ποὺ ἀναδείχθηκε «μείζων ἐν γεννητοὶς γυναικών». Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος κηρύσσει προδρομικὰ μέσα στὴν ἔρημο τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Ξαναθυμίζει τὰ προφητικὰ λόγια τοῦ Ἠσαΐου, ὁ Εὐαγγελιστὴς Μάρκος, ποὺ βεβαίως ἀναφέρονται στὸ μεγάλο ἐρημίτη τοῦ Ἰορδάνη. Ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος κηρύσσει, μὲ πέντε βαρυσήμαντες λέξεις, ὅτι θὰ διδάξει ἀργότερα ὁ Ἰησοῦς: «Μετανοεῖτε, ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Λίγες σὲ ἀριθμὸ οἱ λέξεις του, ἀλλὰ βαριὲς σὲ δύναμη μαρτυρίας. Ὁ ἄγγελος τῆς ἐρήμου προετοιμάζει τὸν ἐρχομὸ τοῦ Κυρίου καὶ κηρύσσει συνοπτικὰ τὶς διαστάσεις τοῦ λυτρωτικοῦ Του ἔργου. Τὸ προδρομικὸ αὐτὸ ἔργο τοῦ Ἰωάννη καθαγιάζεται καὶ ἐπικυρώνεται ἀπὸ τὸν ἓν Τριάδι Θεὸ στὸ γεγονὸς τῆς βαπτίσεως τοῦ Κυρίου. Ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστὴς ἦταν ἀναμφίβολα μία ἀσκητικὴ φυσιογνωμία, «εἶχε τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ ἀπὸ τριχῶν καμήλου καὶ ζώνην δερμάτινην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ, ἡ δὲ τροφὴ αὐτοῦ ἣν ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριον». Αὐτὸ σημαίνει πὼς ὁ Ἰωάννης ἦταν συγχρόνως καὶ πρόδρομος, ἀλλὰ καὶ ὑπόσχεση ὅλων τῶν Ἁγίων Ἀσκητῶν τῆς χριστιανικῆς ἐρήμου. Εἶναι πολὺ χαρακτηριστικὸ ὅτι τὸ βασικὸ ἔργο τοῦ Ἰωάννη ἦταν νὰ ἀφυπνήσει τὶς συνειδήσεις τῶν ἀκουόντων τὸ κήρυγμά του καὶ ὄχι νὰ θωπεύσει τὰ αὐτιά τους. Τὸ κήρυγμά του, κήρυγμα μετανοίας, σκόπευε στὴν συνειδητοποίηση καὶ ἐξαγόρευση τῆς ἐνοχῆς τους, τῶν ἁμαρτιῶν τους. «Καὶ ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν πάσα ἡ Ἰουδαία χώρα καὶ οἱ Ἱεροσολυμίται, καὶ ἐβαπτίζοντο πάντες ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῶ ὑπ’ αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τᾶς ἁμαρτίας αὐτῶν». Ἡ ἁμαρτία, ἡ φωνὴ τοῦ ἀγγέλου τῆς ἐρήμου, εἶναι ἡ ἴδια ἡ φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας ποὺ βοηθάει τὸν ἄνθρωπο νὰ ἀναγνωρίσει στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ τὸν Μεσσία μέσα στὴν ξερὴ καὶ ἄνυδρη ἔρημο τοῦ παρόντος κόσμου. Ἡ Ἐκκλησία μας καλεῖ στὴν σημερινὴ ἑορτὴ νὰ ἀκούσουμε τὴν «φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ…» καὶ νὰ προετοιμάσουμε ὅλοι μας «τὴν ὁδὸν Κυρίου», γιὰ νὰ ἐξανθήσει ἡ ἔρημος ποὺ ζοῦμε καὶ λέγεται σύγχρονη κοινωνία καὶ ὁ καθένας μας νὰ βιώσει τὸ βαθύτερο καὶ πολυδύναμο νόημά της μὲ τὸ «ἀπελθείν» ὄχι σὲ τόπο ἔρημο, ἔξω τοῦ κόσμου, ἀλλὰ «ἀπελθεὶν εἰς ἐρημίαν τῶν παθῶν του». Ὅμως, τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἑορτάζουμε καὶ τὸ γεγονὸς τῆς μεταφορᾶς στὴν Κωνσταντινούπολη τῆς τιμίας Χειρὸς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, ποὺ ἔγινε κατὰ τὸν ἀκόλουθο τρόπο: Ὅταν ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς μετέβη στὴν πόλη Σεβαστή, στὴν ὁποία εἶχε ἐνταφιαστεῖ τὸ τίμιο λείψανο τοῦ Προδρόμου, παρέλαβε ἀπὸ τὸν τάφο τὴν δεξιὰ Χείρα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου καὶ τὴν μετέφερε στὴν Ἀντιόχεια. Δία τῆς δεξιᾶς Χειρὸς τοῦ Προδρόμου γίνονταν στὴν Ἀντιόχεια πολλὰ θαύματα. Λέγεται μάλιστα ὅτι κατὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὁ Ἐπίσκοπος ἀνύψωνε καὶ τὴν τίμια Χείρα. Τὴν ὥρα τῆς ἀνυψώσεως ἄλλοτε ἐκτεινόταν καὶ ἄλλοτε συστελλόταν. Μὲ τὴν ἔκτασή της δήλωνε εὐφορία καρπῶν, ἐνῶ μὲ τὴν συστολὴ τῆς δήλωνε ἀνέχεια καὶ φτώχεια. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ πολλοὶ αὐτοκράτορες τοῦ Βυζαντίου ἐπιθυμοῦσαν νὰ τὴν πάρουν καί, κυρίως, οἱ Κωνσταντῖνος καὶ Ρωμανὸς οἱ Πορφυρογέννητοι. Ἔτσι λοιπόν, κατὰ τὴν περίοδο ποὺ διετέλεσαν αὐτοκράτορες αὐτοὶ οἱ δυό, κάποιος Διάκονος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἀντιοχέων, Ἰὼβ ὀνομαζόμενος, ἕνα βράδυ, ποὺ κατὰ τὴν παράδοση οἱ χριστιανοὶ ἐτελοῦσαν τὴν ἀκολουθία τοῦ Ἁγιασμοῦ, ἅρπαξε τὴν Ἁγία Χείρα τοῦ Προδρόμου καὶ τὴν μετέφερε στὴν Κωνσταντινούπολη. Ἐκεῖ ὁ φιλόχριστος αὐτοκράτορας, ἀφοῦ τὴν ἀσπάστηκε μὲ πολὺ σεβασμό, τὴν τοποθέτησε στὰ βασιλικὰ ἀνάκτορα. Ἡ σύναξη τῶν πιστῶν, σὲ ἀνάμνηση τοῦ γεγονότος τῆς μετακομιδῆς τῆς τιμίας Χείρας τοῦ Προδρόμου στὴν Κωνσταντινούπολη, ἐτελεῖτο στὴν περιοχὴ τοῦ Φορακίου (ἢ Σφωρακίου).
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος β’.
Μνήμη δικαίου μετ’ ἐγκωμίων· σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Πρόδρομε· ἀνεδείχθης γὰρ ὄντως καὶ Προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καὶ ἐν ῥείθροις βαπτίσαι, κατηξιώθης τὸν κηρυττόμενον. Ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας, χαίρων εὐηγγελίσω, καὶ τοὶς ἐν ᾍδῃ, Θεὸν φανερωθέντα ἐν σαρκί, τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καὶ παρέχοντα ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον. Ἦχος πλάγιος β’.
Τὴν σωματικήν σου παρουσίαν δεδοικώς, ὁ Ἰορδάνης φόβῳ ὑπεστρέφετο· τὴν προφητικὴν δὲ λειτουργίαν ἐκπληρῶν, ὁ Ἰωάννης τρόμῳ ὑπεστέλλετο· τῶν Ἀγγέλων αἱ τάξεις ἐξεπλήττοντο, ὁρῶσαί σε ἐν ῥείθροις σαρκὶ βαπτιζόμενον· καὶ πάντες οἱ ἐν τῷ σκότει κατηυγάζοντο, ἀνυμνοῦντές σε τὸν φανέντα, καὶ φωτίσαντα τὰ πάντα.
Μεγαλυνάριον
Χειρί σου βαπτίσας, ὦ Βαπτιστά, τὸν διὰ θαλάσσης, ἀγαγόντα τὸν Ἰσραήλ, Προφητῶν ἁπάντων, ὑπέρτερος ἐδείχθης· διὸ ἀνευφημοῦμεν τὴν θείαν χάριν σου.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ

ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ

Τα Άγια Θεοφάνεια του ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Αφού ο Υιός και Λόγος του Θεού ενδύθηκε τον παλαιό Αδάμ, δηλαδή έγινε άνθρωπος και αφού εκτέλεσε όλα τα επιβαλλόμενα από τον ιουδαϊκό Νόμο, πήγε στον Ιωάννη, για να βαπτισθεί. Όχι γιατί ο Ίδιος το είχε ανάγκη, αλλά για να ξεπλύνει την ανθρώπινη φύση από την ντροπή της αμαρτίας του Αδάμ και να ενδύσει τη γυμνότητά της με την πρώτη στολή που αστραποβολά τη Θεϊκή λάμψη. Ο Ιωάννης κήρυττε το βάπτισμα της μετάνοιας και έτρεχε προς αυτόν ολόκληρη η Ιουδαία. Ο Κύριος κηρύττει το βάπτισμα της υιοθεσίας και ποιος από αυτούς που έχουν ελπίσει σε Αυτόν δεν θα υπακούσει; Το βάπτισμα εκείνο (του Ιωάννου) ήταν η εισαγωγή, το βάπτισμα αυτό (του Κυρίου) είναι το τελειωτικό. Εκείνο ήταν η αποχώρηση από την αμαρτία, αυτό είναι η οικείωση με τον Θεό. Με τη βάπτισή Του από τον Ιωάννη, ο Χριστός έδωσε ένα τέλος και στο τυπικό αυτό βάπτισμα, όπως τρώγοντας για τελευταία φορά το Ιουδαϊκό Πάσχα το κατάργησε και εγκαινίασε το Πάσχα της Καινής Διαθήκης. Κατά την βάπτιση του Κυρίου φάνηκε ο Υιός Θεός, αλλά αποκαλύφθηκε και η Αγία Τριάδα, όπως χαρακτηριστικά ψάλλει και ο υμνωδός στο απολυτίκιο της εορτής: «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε, η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις». Ο Υιός βαπτιζόταν, του Πατρός η φωνή ακουγόταν και το Άγιο Πνεύμα κατερχόταν «εν είδει περιστεράς». Έτσι ο Χριστός έγινε πρωτότοκος όλων εκείνων που αναγεννιούνται πνευματικά και ονομάζει αδελφούς όσους συμμετέχουν στην όμοια με Αυτόν γέννηση διά ύδατος και Πνεύματος. Μόλις ο Χριστός βαπτίσθηκε, αγίασε όλη την φύση των υδάτων και έθαψε μέσα στα ρείθρα του Ιορδάνη, κάθε αμαρτία των ανθρώπων. Έτσι λοιπόν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ανακαίνισε και ανέπλασε τον παλαιωθέντα από την αμαρτία άνθρωπο και του χάρισε την ουράνια Βασιλεία. Αυτή η ενότητα ουρανού και γης, φανερώθηκε κατά την βάπτιση του Χριστού με το άνοιγμα των ουρανών. Ο κατερχόμενος στον Ιορδάνη Θεάνθρωπος συντρίβει τις κεφαλές των αοράτων δρακόντων και ελευθερώνει το ανθρώπινο γένος από την εξουσία τους. Με τη βάπτισή Του στον Ιορδάνη, ο Χριστός μας εξάγει από τη σκιά του νόμου και μας εισάγει στην καινή Χάρη. Ο Απόστολος Παύλος ομιλεί για την επιφάνεια της δόξας του Θεού. Αλλού τονίζει ότι διά Χριστού «επεφάνη η χάρις του Θεού η σωτήριος πάσιν ανθρώποις». Στην επιφάνεια των ψευδών θεών η Εκκλησία αντέταξε την επιφάνεια του Αληθινού Θεού και Βασιλέως Χριστού, την αληθινή Θεοφάνεια. «Γη Ζαβουλών και γη Νεφθαλείμ, οδόν θαλάσσης πέραν του Ιορδάνου, Γαλιλαία των εθνών, ο λαός ο καθήμενος εν σκότει και σκιά θανάτου, φως ανέτειλεν αυτοίς». Με αυτή την προφητεία του Ησαΐου, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος αρχίζει να ομιλεί για την έναρξη της δημόσιας δράσεως του Κυρίου, της επιφανείας Του μεταξύ του λαού.
Απολυτίκιο. Ήχος α’. Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις, του γαρ Γεννήτορας η φωνή προσεμαρτύρει σοι, αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς, εβεβαίου του λόγου το ασφαλές. Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός, και τον κόσμον φωτίσας δόξα σοι.
Κοντάκιον. Ήχος δ’.Επεφάνης σήμερον τη οικουμένη, και το φώς σου Κύριε, εσημειώθη εφ' ημάς, εν επιγνώσει υμνούντάς σε. Ήλθες εφάνης το Φως το απρόσιτον.

'Εγγαμοι - Μοναχοί

«Ο Θεός δεν έδωσε δύο Ευαγγέλια, ένα για τους εγγάμους και άλλο για τους μοναχούς. Το Ευαγγέλιο είναι το ίδιο για όλους.
Ο ΄Αγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης σε μια από τις Κατηχήσεις του γράφει ότι οι μόνες διαφορές στον τρόπο ζωής του εγγάμου πιστού από εκείνον του μοναχού είναι η συζυγική σχέση και η κρεωφαγία.
΄Ολα τα άλλα, όπως η αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον, η πίστη και ελπίδα στον Θεό, η υπομονή στις θλίψεις, η ταπεινοφροσύνη, η ελεημοσύνη, η προσευχή, η ανεξικακία, η μετάνοια, η νηστεία, η εγκράτεια κτλ., είναι εντολές του Θεού για όλους ανεξαιρέτως, μοναχούς και λαϊκούς, που επιθυμούν τη σωτηρία τους».

ΑΓΝΗ ΠΑΡΘΕΝΕ ΔΕΣΠΟΙΝΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΡΟΥΧΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ ΣΤΑ ΑΖΗΤΗΤΑ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ... please FORWARD!!!

Τα 8 μωράκια ηλικίας 1-12 μηνών που δυστυχώς οι γονείς τους έχουν εγκαταλείψει στο Νοσοκομείο Αλεξάνδρας χρειάζονται ρουχαλάκια, πετσετούλες, σαλιάρες και κουβερτούλες για να ζεσταθούν. Προφανώς δεν έχει μεριμνήσει κανείς γι' αυτά τα 8 αγγελούδια εκτός από τις νοσηλεύτριες που κάνουν ό, τι μπορούν...
Ενόψει λοιπόν των Χριστουγέννων ας κάνουμε όλοι μία καλή πράξη γι' αυτά τα μωρά και ας τους προσφέρουμε το ελάχιστο που μπορούμε με όλη μας την αγάπη. Τα ρουχαλάκια μπορούμε να τα πάμε στο Νοσοκομείο Αλεξάνδρας, στο κεντρικό κτίριο, 1ος όροφος στη νοσηλευτική υπηρεσία για τα εγκαταλελειμμένα μωρά. Εκείνα ήδη μας το ανταποδίδουν με το πιο γλυκό χαμόγελό τους!
Πληροφοριες:
Νοσοκομειο ''Αλεξανδρα'' Βασ. Σοφίας 80 Τ.Κ 115 28κή
Τηλεφωνικό Κέντρο: 213-21 62 000, 210-33 81 100
αριθμος μωρων: 8 (3 κοριτσακια και 5 αγορακια)
ηλικιες: 1 και 4 μηνων και 1 ετους
αγαθα προς αναγκη: πετσετουλες,σαλιαρες,κουβερτες και ρουχαλακια (για τις ηλικιες αυτες μονο) και οποιος θελει παιχνιδακια.
τα πραγματα παραδιδωνται στον 4ο οροφο στο ''Γαλακτομειο''επισης και μεταχειρισμενα ρουχαλακια απο τα μωρακια σας μπορειτε να πατε.
Οσοι μπορουν και θελουν ας χρησιμοποιησουν το συγκεκριμενο αποσπασμα για να ενημερωσουν ολους οσους μπορουν και θελουν να προσφερουν εστω και μια κουβερτουλα ή ενα φορμακι.

Βιβλία που έγραψε ο γέροντας Παίσιος όσο ζούσε

1.Αγιορείται Πατέρες και αγιορείτικα

2.Γέρων Χατζηγιώργης ο Αθωνίτης

3.Βίος του Οσίου Αρσενίου του Καππαδόκου

4.Επιστολές

ο αγράμματος ασκητής

Κύριε μη με ελεήσεις!

Πριν από πολλά χρόνια ζούσε σε κάποιο χωριό της πατρίδος μας ένας νέος, που από μικρός είχε τον πόθο να γίνει ασκητής. Υπήρχαν όμως κάποιες δυσκολίες: Ήταν αγράμματος, βραδύγλωσσος, λίγο βραδύνους και με οικογενειακές υποχρεώσεις.
Ομως στην ηλικία των 40 περίπου ετών μπόρεσε να πραγματοποιήσει τη κρυφή του αγία επιθυμία. Έφυγε από το χωριό του και περιπλανώμενος από τόπου εις τόπο κατέληξε σε ένα ερημονήσι, όπου βρήκε ένα γέρο ασκητή που του ανέπαυε την καρδιά και έγινε υποτακτικός του.
Με έκπληξη λοιπόν παρατηρούσε ότι: όταν προσευχόταν ο Γέροντάς του έλαμπε ολόκληρος, και ιδιαιτέρως όταν παρακλητικά και μετά δακρύων έλεγε «Κύριε, ελέησόν με».
Ο Γέρων-ασκητής ήταν και αυτός αγράμματος, αλλά οι συμβουλές του ήταν πολύτιμες και γεμάτες σοφία και όλη του η πνευματική προσπάθεια συγκεντρώνετο στο πως να μάθει να προσεύχεται και ο υποτακτικός του με το «Κύριε, ελέησόν με».
Την τελευταία ημέρα της ζωής του ο Γέροντας ασκητής χάρισε στον υποτακτικό του το τρίχινο μισοτριμμένο ράσο του, ξάπλωσε κάτω, έκανε τον σταυρό του και λέγοντας τρεις φορές «Κύριε, ελέησόν με», «Κύριε, ελέησόν με», «Κύριε, ελέησόν με» η οσιακή του ψυχή πέταξε στον ουρανό.
Μετά την κοίμηση και ταφή του Γέροντος του ο εν λόγω υποτακτικός ζούσε πλέον ολομόναχος στο ερημονήσι ως ασκητής και ησυχαστής μέσα σε μια σπηλιά, ακολουθώντας το ίδιο τυπικό προσευχής και κανόνων που παρέλαβε από τον Γέροντά του. Έτσι πέρασαν 30 ολόκληρα χρόνια, χωρίς να δει ποτέ του άνθρωπο.
Με το πέρασμα όμως των ετών και με την βραδυγλωσσία και βραδύνοια που τον διέκρινε, μπέρδευε τα λόγια της Ευχής προσευχόμενος έλεγε «Κύριε, μη με ελεήσεις«.
Η καρδιά του όμως ήταν δοσμένη ολόκληρη στον Θεό, για αυτό και δάκρυα έτρεχαν άφθονα από τα γεροντικά του μάτια, όταν μέρα-νύχτα προσευχόταν με κατάνυξη και συντριβή, επαναλαμβάνοντας χιλιάδες φορές το «Κύριε, μη με ελεήσεις».
Κάποια ανοιξιάτικη μέρα ένα καράβι άραξε κοντά στο ερημονήσι. Ένας από τους επιβάτες του ήταν και ο επίσκοπος της επαρχίας εκείνης και ο καπετάνιος για να τον ξεκουράσει και να τον ευχαριστήσει τον πήρε με μια βάρκα κα πήγαν στο νησί για να περπατήσουν.
Αντίκρυσαν εκεί ένα μονοπάτι το οποίο ακολούθησαν και έφτασαν μπροστά σε μια σπηλιά όπου από μέσα άκουσαν την πονεμένη προσευχή του ασκητού που έλεγε συνεχώς «Κύριε, μη με ελεήσεις».
Προχώρησε ο επίσκοπος και είδε ένα σκελετωμένο γέροντα ασκητή, με μάτια βαθουλωμένα μέσα στις κόγχες τους, να είναι γονατιστός και ολόλαμπρος’ να προσεύχεται και να κλαίει.
Ο δεσπότης με πολλή συστολή προσπάθησε να του πει οτι αυτή η προσευχή του δεν είναι σωστή και πρέπει να λέει «Κύριε, ελέησόν με’.
Ταράχθηκε ο ασκητής πιστεύοντας, ότι 30 τόσα χρόνια έκανε κακό στη ψυχή του και ξέσπασε σε κλάμματα ικετεύοντας τον επίσκοπο να τον μάθει να λέει σωστά την προσευχή. Κι εκείνος με δέος προσπάθησε για αρκετή ώρα να του «στρώσει» τη γλώσσα στο να λέει «Κύριε, ελέησόν με».
Φεύγοντας ο επίσκοπος τον συνόδευσε ο ασκητής μέχρι την ακροθαλασσιά, επαναλαμβάνοντας μαζί του το «΄Κύριε, ελέησόν με», για να μην το ξεχάσει.
Το καράβι έφυγε και ο ασκητής το παρακολουθούσε με το βλέμμα του λέγοντας συνεχώς «Κύριε, ελέησόν με».
Δεν πέρασαν πέντε λεπτά και ο ερημίτης ξέχασε το «Κύριε, ελέησόν με», σάστισε και ζαλίστηκε!!!
- Και τώρα τι θα γίνω; και ξέσπασε σε δάκρυα.
Στην απελπισία του πετάει στην θάλασσα το κουρελιασμένο ράσο του και βαδίζει πάνω σε αυτό προς το καράβι.
-Φάντασμα, φάντασμα…!φώναζαν τρομαγμένοι οι ναύτες.
Με τις φωνές ανέβηκε ο δεσπότης στο κατάστρωμα και είδε τον ασκητή να του φωνάζει:
- Τι να λέω; Τι να λέω δεσπότη μου;
Και εκείνος με συγκίνησι του απάντησε:
- Ότι έλεγες να λες παιδί μου! Αυτή είναι η καλύτερη προσευχή για την ψυχή σου. Συγχώρεσέ με και κάνε και για μένα ένα σταυρό!

(Μητροπολίτου Χίου Παντελεήμονος Φωστίνη, (διασκευή από) Το βιβλίο της ζωής, τ.Α’ Πειραιάς 1987, σελ. 25
Πρωτοπρεσβύτερου Στέφανου Κ Αναγνωστόπουλου Η «Ευχή» μέσα στον κόσμο Πειραιάς 2007 σελίδες 20-22)
πηγή:http://istologio.org

"Ένα μικρό αγόρι έχει ανάγκη για αίμα.."

"Ένα μικρό αγόρι, ο Βασίλης – Αλκίνοος Νικομάνης νοσηλεύεται στο τμήμα Κ.Ε.Θ. του Νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία», και χρειάζεται αιμοπετάλια και αίμα.
Αίμα μπορεί να δοθεί σε οποιοδήποτε νοσοκομείο της χώρας (αρκεί να δηλωθεί ότι προσφέρεται για το συγκεκριμένο παιδί) - όμως ..
αιμοπετάλια μπορούν να δοθούν μόνο στην αιμοδοσία του «Αγία Σοφία».
Το τηλέφωνο της αιμοδοσίας είναι 210-7703789. Ζητήστε να συνδεθείτε με το τμήμα αιμοδοσίας - για τα αιμοπετάλια επειδή έχουν περιορισμένο χρόνο ζωής, χρειάζεται να κλείσετε ραντεβού με την υπεύθυνη αιμοπεταλίων του «Αγία Σοφία»."
http://georgelaios.blogspot.com
Αναρτήθηκε από troktiko στις 6:38 π.μ.

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

Πολλοί λένε ότι η χριστιανική ζωή είναι δυσάρεστη και δύσκολη, εγώ λέω ότι είναι ευχάριστη και εύκολη, αλλά απαιτεί δυο προϋποθέσεις: ταπείνωση και αγάπη.
Αν έρθει η χάρη του Θεού, όλοι και όλα αλλάζουν, έλα όμως που για να έρθει, χρειάζεται πρώτα να ταπεινωθούµε!
Μπορεί κάποιος να μιλάει για τις αμαρτίες του και να είναι υπερήφανος κι άλλος να μιλάει για τις αρετές του και να είναι ταπεινός.
Να είμαστε ταπεινοί, αλλά να μην ταπεινολογούμε. Η ταπεινολογία είναι παγίδα του διαβόλου, πού φέρνει την απελπισία και την αδράνεια, ενώ η αληθινή ταπείνωση φέρνει την ελπίδα και την εργασία των εντολών του Χριστού.
Δε γίνεται κανείς χριστιανός µε την τεμπελιά, χρειάζεται δουλειά, πολλή δουλειά.

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ για τον π. Παϊσιο

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ για τον π. Παϊσιο

1. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου «ΛΟΓΟΙ Α΄ : ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ»,εκδόσεις Ι.Μ. Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου – Σουρωτή.

2. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου «ΛΟΓΟΙ Β΄ : ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ»,εκδόσεις Ι.Μ. Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου – Σουρωτή.

3. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου «ΛΟΓΟΙ Γ΄ : ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ»,εκδόσεις Ι.Μ. Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου – Σουρωτή.

4. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου «ΛΟΓΟΙ Δ΄ : ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ»,εκδόσεις Ι.Μ. Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου – Σουρωτή.

5. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου «ΛΟΓΟΙ Ε΄ : ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»,εκδόσεις Ι.Μ. Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου – Σουρωτή.
6.«Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου», +Ιερομονάχου Ισαάκ, Εκδόσεις «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος», Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής, 2008.
7.«Σκεύος εκλογής» του ιερομονάχου Χριστόδουλου Αγιορείτου.

8.«Ο Γέρων Παΐσιος» του ιερομονάχου Χριστόδουλου Αγιορείτου,Εκδόσεις «Η Παναγία, Η φοβερά προστασία», Θεσσαλονίκη, 2000.

9.«Σύγχρονες προφητείες και θαύματα» του Γιώργου Κορή.

10.«Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924-1994) - Μαρτυρίες Προσκυνητών», Χρήστος Ζουρνατζόγλου, Εκδόσεις «Αγιοτόκος Καππαδοκία», 2007.

11.«Ο Ασκητής της Παναγούδας», πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης, 1998.

12.«Ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης (Μαρτυρία)», +Μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτου, Εκδόσεις «Μεταμόρφωσις του Σωτήρος», 2008.

13.«Ο πατήρ Παΐσιος μου είπε...», Αθανάσιος Ρακοβαλής, Θεσσαλονίκη, 1999.

14.«Γέρων Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924-1994) - Ο Ασυρματιστής του Στρατού και του Θεού», Δημήτριος Καραΐσκος, Εκδόσεις Γενικού Επιτελείου Στρατού, 2005.

Ευχές

Σας ευχόμαστε Χρόνια Πολλά και ευλογημένα !

Έρχονται δύσκολα χρόνια (Λογοι Γερ. ΠΑΪΣΙΟΥ)

Ο Θεός επιτρέπει να γίνη τώρα ένα τράνταγμα γερό. Έρχονται δύσκολα χρόνια. Θα έχουμε δοκιμασίες μεγάλες... Να το πάρουμε στα σοβαρά, να ζήσουμε πνευματικά. Οι περιστάσεις μας αναγκάζουν και θα μας αναγκάσουν να δουλέψουμε πνευματικά. Καλό όμως είναι να το κάνουμε χαρούμενα και προαιρετικά και όχι από θλίψεις, αναγκαστικά. Πολλοί Άγιοι θα παρακαλούσαν να ζούσαν στην εποχή μας, για να αγωνισθούν. Εγώ χαίρομαι που απειλούν μερικοί να με ξεκάνουν, επειδή μιλώ και τους χαλώ τα σχέδια. Όταν αργά το βράδυ ακούω στο Καλύβι να πηδούν μέσα από τον φράχτη, χτυπάει γλυκά η καρδιά μου. Αλλά όταν φωνάζουν: “Ήρθε τηλεγράφημα, να κάνης προσευχή για τον τάδε άρρωστο”, λέω: “Αυτό ήταν; Πάει και αυτή η ευκαιρία!...” Όχι ότι βαρέθηκα την ζωή μου, αλλά το χαίρομαι. Να χαιρώμαστε που μας δίνεται αυτή η ευκαιρία σήμερα. Είναι πολύ μεγάλος μισθός.
Παλιά, όταν γινόταν ένας πόλεμος, ήταν εν αμύνη κανείς και πήγαινε να αγωνισθή, να πολεμήση, για να υπερασπιστή την Πατρίδα του, το έθνος του. Τώρα δεν πάμε να υπερασπίσουμε την Πατρίδα μας ή να αγωνισθούμε, για να μη μας κάψουν οι βάρβαροι τα σπίτια μας ή να μη μας πάρουν την αδελφή μας και μας ατιμάσουν, ούτε πάμε για ένα έθνος ή για μια ιδεολογία. Τώρα πάμε ή για τον Χριστό ή για τον διάβολο. Είναι καθαρό μέτωπο. Στην Κατοχή γινόσουν ήρωας, γιατί δεν χαιρετούσες έναν Γερμανό. Τώρα γίνεσαι ήρωας, γιατί δεν χαιρετάς τον διάβολο. Πάντως θα δούμε φοβερά γεγονότα. Θα δοθούν πνευματικές μάχες. Οι Άγιοι θα αγιασθούν περισσότερο και οι ρυπαροί θα γίνουν ρυπαρώτεροι. Νιώθω μέσα μου μια παρηγοριά. Μια μπόρα είναι και ο αγώνας έχει αξία, γιατί τώρα δεν έχουμε εχθρό τον Αλή Πασά ή τον Χίτλερ ή τον Μουσουλίνι, αλλά τον διάβολο. Γι' αυτό θα έχουμε και ουράνιο μισθό.
Ο Θεός ας αξιοποιήση το κακό σε καλό σαν Καλός Θεός.
Αμήν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 03 ΙΑΝ. 2010

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ (ΜΑΡΚΟΥ κεφ.Α στ. 1-8)
1 Ἀρχὴ τοῦ εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. 2 Ὡς γέγραπται ἐν τοῖς προφήταις, ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου· 3 φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, Ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ, 4 ἐγένετο Ἰωάννης βαπτίζων ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. 5 καὶ ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν πᾶσα ἡ Ἰουδαία χώρα καὶ οἱ Ἱεροσολυμῖται, καὶ ἐβαπτίζοντο πάντες ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ ὑπ' αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν. 6 ἦν δὲ ὁ Ἰωάννης ἐνδεδυμένος τρίχας καμήλου καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ, καὶ ἐσθίων ἀκρίδας καὶ μέλι ἄγριον. 7 καὶ ἐκήρυσσε λέγων· Ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου ὀπίσω μου, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς κύψας λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ. 8 ἐγὼ μὲν ἐβάπτισα ὑμᾶς ἐν ὕδατι, αὐτὸς δὲ βαπτίσει ὑμᾶς ἐν Πνεύματι ἁγίῳ.